Rosalie #9 - Just a little

Mistrzgry

- Raczej nie. Prędzej bym cię obwiązał łańcuchami - zaśmiał się w żarcie - by cię zatrzymać. Ale poza tym to raczej nie. - Sam też widząc że upija łyk również nie omieszkał - To prawda. Nie jest to zły smak.. Chociaż tak! Hanetsuki brzmi jak coś, co moglibyśmy porobić. Ale może wpierw zjedzmy, potem zastanowimy się, co zrobić. - Powiedizał luźnym już tonem.

Asha

- Ara, obwiązać łańcuchami? Nie sądziłam, że lubisz takie rzeczy. Z drugiej strony... - urwała, drocząc się z nim, popijając kolejny łyczek sake. - Ha, postaram się nie zrobić ci za dużo kłopotu z hanetsuki. Ale... - rozejrzała się nim wsparła łokieć o blat, a policzek o dłoń. - Nie żyje się tu chyba źle. Miło jest zobaczyć tę drugą stronę barykady.

Mistrzgry

- Nie nie! Nie o to mi chodziło! - Powiedział nieco przygnębiony, bo naprawdę nie o to mu chodziło. Odetchnął ponownie złapane przez Rosalie - Hm... Nie. Tutaj nie żyje się źle. Ale poza murami Dworu przeczystych dusz... Znajdują się przedmieścia. Pochodzę stamtąd. Tam... ciężko się zje im dalej od tych murów. - Powiedział - Niewiele możan z tym zrobić. Dusz jest zbyt wiele.

Asha

- Oya, na pewno? Nie mam nic przeciwko, wiesz. - droczyła się dalej, wracając do ryżu. Wysłuchawszy go zakręciła ponownie pałeczkami, unosząc lekko brew. - Niewiele można z tym zrobić czy po prostu ciężko się do tego zabrać? Hmm... gdybym chciała coś zmienić zaczęłabym chyba od postawienia posterunków Shinigami i oddelegowała część z nich lub utworzyła specjalną jednostkę by- - urwała, zdając sobie sprawę, że to nie do końca jej sprawa i zrobiła przepraszającą minę. - Przepraszam. Jestem pewna, że wszechkapitan Kyoraku się tym zajmie w stosownym czasie. - dopiła swoje sake i przymknęła oczy. - Każdy świat ma swoje problemy, co? W Hueco Mundo życie też jest brutalne. Ale będę chciała to trochę zmienić... muszę tylko brać pod uwagę, że Puści to jednak Puści.

Mistrzgry

NIe skomentował słów Rosalie na temat jego łańcuchów,. Chyba coś chciał, ale ta pojęła bardziej poważny temat. Słuchał jej uważnie patrząc się na jej propozycje, a następnie krótką refleksję - To nic takiego. Przez ostatnie dziesięć lat rozbudowaliśmyy się po ataku Wanderreich. Teraz... Cóż, mamy kolejny problem. Mam nadzieje, że to się kiedyś skończy. - Powiedział lekko zmęczony - Też mam nadzieje, że sytuacja się poprawi, ale... Jak chcesz zmienić rzeczy w Hueco Mundo? Przecież puści muszą się pożerać... To w ich naturze, prawda?

Asha

- Przynajmniej coś się ruszyło. Od czasów Aizena w sumie zaś w Hueco Mundo nie zmieniło się dużo. - westchnęła ciężko, zerkając na niego. Podsunęła swoją czarkę, sygnalizując by jej dolał. - Oczywiście, na tym polega nasza ewolucja. Zjadamy słabych, stajemy się silniejszy i albo przeżyjemy albo padniemy ofiarą kogoś silniejszego. - powiedziała znużonym tonem. - Mamy to w swojej naturze i tego się nie da zmienić, nie do pewnego momentu. Musimy jeść innych ze strachu. Gdy zaczynamy ewoluować, zaczynamy właściwie wyścig z czasem. Do momentu osiągnięcia etapu Vasto Lardo właściwie trzeba cały czas polować, jeść, chować się, uciekać, polować i tak w kółko. - umilkła na chwilę, bawiąc się pałeczkami. Jej głos nabrał melancholijnych tonów. - To bardzo trudne życie. Bardzo samotne i smutne. Grupy czy sfory tworzą się rzadko i większość Pustych to samotnicy. Cechuje nas agresja, nieufność i samowystarczalność - musi, bo inaczej nikt z nas by nie stał się czymś więcej niż Adjuchas. - ujęła grudkę ryżu i wsunęła ją bez przekonania do ust, skupiając się na smaku jakiś czas nim kontynuowała. - Dopiero gdy możesz przestać polować na innych przychodzi realizacji, że nie musisz już walczyć ze wszystkim. Od zostania Vasto Lorde nie zjadłam nikogo innego. Nie chciałam, nie chcę i nie zjem nikogo. Ale są Arrancarzy, którzy to dalej praktykują. - zrobiła markotną minę i spojrzała się na Hisagiego dość smutno. - Nie ma chyba smutniejszej egzystencji niż Puści. A jako część tej rasy chcę coś dla nas zrobić. Cokolwiek. - wzięła oddech, uniosła dłonie do policzków i poklepała je dziarsko. - No, ale dość smętów, hm? Napijmy się! - uśmiechnęła się już promiennie, jakby jej melancholia sprzed sekundy nigdy nie istniała.

Mistrzgry

- Huh... Nie wydawało mi się nigdy, jak to może wyglądać z perspektywy zwykłego pustego. - Powiedział dolewając jej oczywiście Sake bez większego zastanowienia - Zawsze, przez większość czasu postrzegaliśmy was jak bezmyślne potwory, które tylko i wyłącznie pożerają. I... Widzę, że o ile w większości przypadków jest to powodowane strachem, to znajdują się i tacy, którzy naprawdę troszczą się o innych. I mają emocje... i ważne uczucia. - Też przez chwilę jakby posmutniał - Kiedyś uważałem, że stanie się hollowem to coś bardzo plugawego. Ale kiedy poznałem i usłyszałem o niektórych arrancarach to wydaje się to takie... zatarte. To wręcz nieprawdopodobne, jak jesteście do nas podobni, kiedy jesteście takimi arrancarami. Właściwie... Nie różnmy się niczym, poza sprzecznością interesów. Ale... Oboje mamy swoje pragnienia, marzenia i strach... Właściwie, czym się różnimy od pustych? Tutaj przecież też występuje korupcja, ubóstwo i niedola. A mamy być tymi... czystymi duszami. Gdzie tutaj sprawiedliwość? - To słowo które powiedział dosyć mocno go uderzyło.

Asha

Uśmiechała się dalej. - No, oczywiście, stoimy po prostu, zwykle, po przeciwnych stronach. Wybacz, że taki ciężki temat wszedł. Nie powinnam mu pozwalać wypływać. To co tkwi w moim sercu powinno tam tkwić i nie wychodzić.- wychyliła się by musnąć palcami cyferki na jego policzku. - Dziś już nikt z nas nic nie zdziała i obydwoje musimy odpocząć. No, panie Shinigami, uśmiechnij się. - zsunęła palce mu unieść mu kącik ust, uśmiechając się już delikatniej. - Czemu nie wykorzystać tego wolnego? - opadła na swoje miejsce, sięgając z gracją po czarkę i opróżniła ją od razu.

Mistrzgry

- Dlaczego emocje nie mogą wypływać? - Zdziwił się - To bez sesnsu. Jeśli ci coś leży na sercu to powinnaś to z siebie wyrzucić. Nie możesz kryć swoich emocji. To... nie am sensu. Jasne, moze nie od razu, ale warto komuś powiedzieć o swoich troskach i tym podobnych. - Ale na jej słowa uśmiechnął się i wziął łyk swojego Sake - Ale tak. Póki tu jesteś to możesz wykorzystać swój czas wolny.

Asha

Potrząsnęła głową. - To nie czas i nie miejsce, a każdy z nas ma ważniejsze rzeczy na głowie. Ale dziękuję. - uśmiechnęła się do niego lekko. - Że się martwisz. To bardzo miłe. - jej wzrok padł na buteleczkę sake, ale nie nalała sobie. Zresztą, był to słabszy alkohol od wina. - No i o to chodzi.

Mistrzgry

- No, a dlaczego nie miałbym się martwić. Jesteś tutaj gościem. - Powiedizał, nie szczędząc alkoholu i nalewając nieco Rosalie - Odpocznijmy zatem dziś. Nie martwmy sie tym, co będzie zaraz. Przyda się nam to.

Asha

- Mmm... gościem. - skinęła głową, unosząc zaraz czarkę do góry. - Yay! Kanpai kanpai! - ewidentnie Rosa chowała smutniejsze przemyślenia w głębi siebie, chcąc się teraz dobrze bawić. Uniosła czarkę do ust, upijając łyk. - Hisagi, Hisagi, a dzieją się tu jakieś zabawne rzeczy?

Mistrzgry

- I to bardzo ważnym. - Odpowiedział - Wiesz, w normalnych warunkach pewnie byś w celi siedziała, a tak to pijesz z wicekapitanem. - Zaśmmiał się również popijając wielki łyk - Zabawne? Co masz na myśli mówiąc zabawne rzeczy? - Zdziwił się - Nie mamy teraz żadnych festiwali czy czegoś podobnego. Ale tak to od czasu do czasu są organizowane spotkania klubów i takie tam...

Asha

Wydęła usta w podkówkę. - Mówiąc szczerze to pewnie bym spróbowała wyjść z tej celi. Cele nie są zbytnio królewskie, wiesz. - dopiła swoją czarkę, obracając ją w dwóch palcach w zamyśleniu. - Szkoda, myślałam, że może co jakiś czas macie tego typu imprezy. Nie dość, że poprawia to morale to jeszcze daje potrzebną odskocznię od obowiązków. No i wszechkapitan pewnie by świetnie tańczył. Wygląda na takiego. - zaśmiała się wesoło. - A ty Hisagi, umiesz tańczyć?

Mistrzgry

- Heh... I wtedy byśmy cie ścigali, ale ciężko byłoby cię złapać i byśmy próbowali wszelakich sposobów na to, by się w końcu złapać. Znam to - Zaśmiał się - Wszechkapitan Kyoraku byłby pierwszym, który rzucałby się do tańca. Niestety nawał pracy i ostatnie wydarzenia sprawiają, że mało kto ma ochotę nawiązywać takie rzeczy.... Szczególnie, że ktoś zapewne jest niechcianym zdrajcą - Odetchnął - No... Coś tam umiem. - Uśmiechnął się w jej strony zastanawiajac się nad tym - Nie jestem w tym najlepszy, ale daje radę.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 Następny
Strona 7 z 10