Baium #5 - Hunt, therefore Hunted

Mistrzgry

W końcu nastał ten czas. Fraccion Vivian został wezwany, a raczej minęło tyle czasu, by w końcu być tym przywołanym. Espada siedziała w swoim skromnym pokoju, w swoich własnych szatach. Siedziała sobie przy stole.
- Baiumie, jeśli jesteś przed drzwiami, wejdź. Musimy porozmawiać.

Aendor

Co to był za czas! Nie próżnował nawet jeżeli miał tylko dzień. Poznał kawałek Las Noches, zdążył przeczytać nieco książki od Noveny a co więcej, dostał R O W E R E K od Rosalie. Napakowany słodyczami, jeździł na nim jak narwany, wystawiając jego wytrzymałość na próbę kiedy tylko natrafiał na długie, proste korytarze. Resztę dnia spędził na jeździe i tylko odrobinkę zmachany wjechał do swojego pokoju. Tam zostawił swoje nowości i wskoczył na łóżko.

Telepał się jak głupi kiedy tylko myślał o tym co przeżył w przeciągu jednego dnia. Z podekscytowaniem rozkopywał łóżko, ostatecznie tworząc stos poduszek przypominający fort-pieczarę, w środku czując się na tyle wygodnie by zasnąć dla relaksu w pozycji jakiej zazwyczaj sypiał w postaci bestii jako adjuchas.

Następnego dnia stos poduszek eksplodował po całym pokoju. Mały arrancar już stał na łóżku, wyspany i gotowy do działania. Wparował do szafy, ubrał się... odłożył poduchy na łóżko, pogładził rowerek dłonią, przeglądając się w jego błyszczącej, niebieskiej ramie. W końcu opuścił pokój i pierwsze co zrobił to skierował się do komnaty Vivian, aby sprawdzić jak się ma. Jego dłoń zawisła przed drzwiami, chcąc zapukać, ale Octava już go ubiegła. W takim wypadku nacisnął na klamkę i po cichu wkroczył do środka, zamykając za sobą drzwi. Rąsie zaplótł za plecami i stanął prosto jak mały, zabawkowy żołnierzyk. - Jestem. Jak się teraz czujesz? - Radości dnia poprzedniego zachęciły go by wykazać się troską o stan jego Espady. Pewnie musiało być jej ciężko siedzieć tak w samotności - pomyślał maluch.

Mistrzgry

Ta wciąż z założoną maską siedziała w większym bezruchu. Na słowa Baiuma obróciła głowe patrząc się na niego. Ciężko było zobaczyć, cóż takiego myśli, skutecznie się ukrywała
- Znośnie. - Odpowiedziała zdawkowo. Następnie zaś nastało kilka sekund niezręcznej ciszy, aż w końcu powstała. - Baiumie. Dlaczego nie zaatakowałeś naszego celu? Bo chciałeś żyć? - To naprawdę brzmiało jak poważne pytanie - Chce szczerej odpowiedzi.
Baium mógł też zauważyć, jak Reiatsu wokół niej wręcz buzuje. Zdecydowanie, pomimo wyglądu i prezencji, nie była spokojna.

Aendor

Chłopaczek wychwycił, że sprawa jest poważna. Z tego też powodu musiał się spiąć i odsunąć wesołe myśli na dalszy plan. Teraz musiał pokazać swoje drugie "ja", łowcę i wojownika. Mimo, że wychwycił jej napięcie, sam go sobą nie okazywał. - Tak. Ale nie żyję też tylko dla siebie. - Odparł zwięźle, dodając zaraz, nabierając powagi na tyle na ile jego dziecięca aparycja mu pozwalała. - Byłem w stanie na tyle ocenić sytuację, że dalsza walka doprowadziłaby do jednostronnej rzezi i każdy z nas zostałby rozszarpany na strzępy. - I znów zapadła cisza, ale niedługa, gdyż Baium ponownie ją przerwał, zadając pytanie. - Jeżeli można... co wywnioskowałaś przez ten jeden dzień? Czy Twoje postrzeganie naszego niedoszłego celu zmieniło się, czy pozostaje bez zmian? - Było po nim widać, że chciał powiedzieć coś więcej, ale wpierw potrzebował się czegoś upewnić.

Mistrzgry

Vivian stała i wysłuchiwała słów Baiuma ewidentnie uważnie. Nie zauważył podczas tego ani jednego skoku reiatsu czy poruszenia jej ciało. Czekała wytrwale, aż ten dokończy swoją wypowiedź. W końcu jednak i to na nią nadszedł czas. Poruszyła się nieznacznie, stawiając pewnie swoją nogę
- I co z tego? Zginęlibyśmy w boju, jak prawdziwi łowcy. A ty, mimo to, uciekłeś bo chciałeś cenić sobie coś takiego jak życie. Straciliśmy najcenniejszy cel, który plącze się teraz po Hueco Mundo w niewiadomym celu. Straciłam taką okazję.... -Złapała za swoją broń, trzymając ją bardzo mocno. Reiatsu w niej prawie wręcz wybuchało.

Aendor

Jego spojrzenie na ułamek sekundy skoczyło na jej nogę i postawiony krok. Mimo to nie cofał się, ale czuł jak zimny pot zaczyna wzbierać na jego czole. - I już nigdy więcej nie doświadczylibyśmy polowania. Dla mnie łowy są najważniejsze, a śmierć oznacza ich koniec. To wojownicy mogą oddawać życie za ideały. A czy my nie robimy tego by czuć, że żyjemy? To co sugerujesz jest zupełnym przeciwieństwem. - Postanowił się postawić, broniąc swych ideałów. - Teraz, dzięki temu zajściu, masz trzech nowych, potężnych fraccion, zaś La Horda już odnawia swoją liczebność. Potrzeba niewiele, a znów będziemy mogli ruszyć na łowy. - Wypuścił powietrze głośniej przez nos, uspokajając się i rozplatając ręce, teraz zaplatając je w koszyczek przed sobą, bawiąc się kciukami. - Przepraszam... wiem jak irytującym jest odczucie niespełnienia. Długie polowanie bez zdobyczy jest najgorszą rzeczą dla takich jak my. Ale wyrzucenie naszego żywota w ten sposób byłoby marnotrawstwem naszego potencjału. - Dodał, marszcząc smutno brwi.

Mistrzgry

Tym razem, o ile zdecydowanie go wysłuchała, to gdy tylko wypowiedział ostatnie słowa swojego prawie wręcz monologu Vivian krzyknęła głośno i używając Sonido złapała Baiuma za szyję i przygniotła do ściany dosyć mocno, podnosząc go i trzymając na swojej wysokości. Była zła. Po raz pierwszy.
- A może to było to czego chciałam? - Spytała się lekko drżącym głosem - To nie chodzi o spełnienie bądź nie. Tu chodzi o coś więcej. Tu chodzi o duszę wojownika. Wojownik powinien umrzeć w boju, była do tego idealna okazja! - Podniosła swój głos, ale nadal nie było widać jej twarzy przez maskę.

Aendor

Ledwo zdołał zareagować wzrokiem, że Vivian czmychnęła w sonido. Nie spodziewał się tego po niej, więc i nie mógł zareagować. Mały arrancar wbił się w ścianę, charcząc i cicho stękając w bólu od uderzenia jak i walcząc o oddech. Złapał dłońmi za rękę Octavo, dociskając pazurzaste palce w jej ciało, ale za pewne nie zadając ran.

Był krótko mówiąc zszokowany tą reakcją, a jego całe jestestwo nagle się ożywiło, zaś źrenice zwęziły się do granic możliwości, wpatrując się z napięciem w Espadę. - Kh... to dlaczego sama nie zaatakowałaś... ty i Cara też się baliście... czy to fakt, że wyglądali jak Filippa miał na to wpływ, ah? Ktoś kogo znasz. - Prawdopodobnie nacisnął na strunę, której nie powinien ruszać, ale miał swoje podejrzenia. - Jesteś wściekła na siebie, nie na mnie... - Zacisnął zęby, zgrzytając nimi głośno.

Mistrzgry

Po tych słowach Baium czuł, że zaciska go coraz mocniej, ale to trwało tylko chwilę. Nadal nie widział ani grama ekspresji na jej twarzy, bardzo ciężko było stwierdzić, co siedzi teraz w jej głowie. Jednakże jednym, sprawnym ruchem odrzuciła Baiuma na bok, na ziemię spoglądając się na niego
- Może. - Powiedziała lakonicznie, ale chyba wystarczająco

Aendor

Maluch na tyle na ile mógł nie planował całować podłogi, więc w trakcie upadku rękoma i nogami wyhamował się na tyle, że skończył w pozycji opierając się jednym kolanem o posadzkę, podpierając się ręką a drugą dotykając szyi.

Uniósł wzrok na Vivian, ale nie było w nim widać ani trochę gniewu wobec niej, a bardziej zainteresowanie. Po jej odpowiedzi zapadła chwila niezręcznej ciszy, podczas której mały arrancar wstał, otrzepał ubranie i cicho westchnął. - O czym myślałaś przez ten jeden dzień? Planowałaś, czy kontemplowałaś? - Zapytał w końcu, prostując się i zaplatając rączki za plecami, przybierając ponownie formalną postawę.

Mistrzgry

Nie starała się go powstrzymywać od wstawania i nie mówiła nic podczas tej ciszy. Kiedy ten w końcu się odezwał stała jeszcze tak przez chwilę, ale w końcu zdecydowała się odezwać
- Wyruszysz na polowanie na Quincy do świata ludzi i zdobędziesz coś dla mnie. - Odpowiedziała - Pójdziesz tam i zdobędzies dla mnie Weissen Heilig Pfeil. Słyszałam o niej legendy. To biała strzała o ogromnym potencjale. Nie wiem, gdzie się znajduje i kto ją posiada. Nie wracaj bez niej.

Aendor

Baium wysłuchał jej uważnie, a kąciki jego ust z każdym słowem Vivian zawijały się leciutko do góry, wykrzywiając w wygłodniałym, lisim uśmieszku. - Polowania na Quincy w świecie żywych? To prawie jak wyróżnienie. - Stwierdził zadowolony. - Wiem już od czego mogę zacząć poszukiwania. Czy jest zatem coś jeszcze, co mam wiedzieć, czy mam się zająć tym niezwłocznie? -

Mistrzgry

- Tak. - Dodała - Masz kategoryczny zakaz używania tej strzały. To tyle. - Odpowiedziałą i usiadła sobie na swoim krześle - Ruszaj Baiumie. Liczę na ciebie. Nie umieraj na misji.

Aendor

W takim razie Baium skłonił głową i podszedł do drzwi. Ułożył łapkę na klamce i... raz jeszcze zerknął na Vivian, pokazując jej kciuk do góry. Gest, który gdzieś musiał zaobserwować i bardzo mu się spodobał najwidoczniej.

Opuścił komnatę Octavo, oddalił się nieco i przymknął oczy. Odetchnął głęboko, po czym używając sonido chciał przeskoczyć w stronę komnat innych z espady. Nie wiedział gdzie znajdowała się komnata Rosalie, lecz może uda mu się wychwycić szlak reiatsu bądź obecność kogoś, kto nie jest pustym. Pamiętał, jak mówiła o tym, że jednym z jej fraccion jest quincy - to jego chciał odnaleźć.

Mistrzgry

Musiał trochę szukać. Co prawda Rosalie gdzieś wybyła, ale sam Adevan był do znalezienia. Po godzinie poszukiwań okazało się, że Quincy znajduje się na zewnątrz i właśnie trenuje. Baium mógł zauważyć jak strzela z duchowego łuku ku górze. Kiedy ten jednak podszedł do niego zaprzestał tego spoglądając na Arrancara

- Kim... Jesteś? Znamy się? - Spytał zainteresowany, ale i ostrożny.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 1 z 9