Baium #4 - Cisza po burzy

Aendor

Usłyszawszy o pesquisie, jego oczy od razu zaszły zainteresowaniem, ale po chwili uspokoił swoją ekscytację. No tak, raczej nie będzie go uczyła tej techniki skoro tak bardzo ją ciągnie do świata żywych. - Aa... rozumiem. - Odparł spokojnie, przelotnie przelatując wzrokiem po jej mieszkaniu, nie robiąc tego nachalnie, bardziej skupiając się na rozmówczyni. - Miło mi poznać, na prawdę! Też dobrze się składa, że mogłem cię dzisiaj spotkać poniewaaaaaż... - Tyknął się palcem w brodę, zastanawiając się chwilkę. - ...mam pewnego znajomego który chciał dowiedzieć się czegoś o świecie żywych. Obiecałem mu, że dam mu coś z ich świata co będzie zawierało dużo wiedzy, której do tej pory nie mógł posiąść. Czy jest coś co mogłabyś polecić? -

Mistrzgry

- Znajomy ze świata żywych?... - Zastanowiła się - Pewnie. Mam kilka książek i tego typu rzeczy. Mogę ci dać historię Japonii, takiego kraju w świecie żywych.
I spokojnym krokiem ruszyła do jednej z szaf, która po otwarciu ukazała mnóstwo bibelotów ze świata ludzi - Książki, zabawki, w tym autka czy klocki, album ze zdjęciami, lampkę, butelki, no wiele rzeczy
- Chcesz coś sobie wybrać, mały?

Aendor

B-boi podszedł bliżej, od razu dając znać. - A, powinienem podkreślić, że nie gwarantuję zwrotu. Możliwe, ze będzie chciał to zachować dla siebie więc może lepiej jak sam coś zdob... - Przerwał momentalnie kiedy ujrzał ten przepych kolorów i kształtów przedmiotów o których zastosowaniach nie miał zielonego pojęcia.

Źrenice Baiuma rozszerzyły się gwałtownie, a maluch czuł napierającą, niemalże magnetyczną siłę przyciągającą go do autka. Ujął przedmiot delikatnie w dłoń a palcami drugiej rąsi tykał kółeczka. Pyknął a to się zakręciło, Baium się wzdrygnął, cofnął głowę i oddalił samochodzik od siebie jakby z obawy, że aktywował coś niebezpiecznego... ale nic nie eksplodowało. Spojrzał kontrolnie na Endriggę, po czym wrócił uwagą na samochodzik, ponownie wprawiając kółko w ruch. Oczy małego arrancara kręciły się razem z wspomnianą częścią zabawki, a kiedy przestało, odłożył przedmiot tam gdzie był. Obrócił się do Noveny i rozłożył szeroko ręce. - Na bezkres Hueco Mundo co to jest i dlaczego mam taką wielką ochotę by to wszystko zbadać?! - Odparł z głośnym niedowierzaniem, wwiercając się wielkimi oczyma w kobietę, niewerbalnie dając znać że potrzebuje odpowiedzi, potrzebuje ich teraz!

Mistrzgry

- Hahahah... - zaśmiała się patrząc, co ten malec wyprawia - To jest zabawkowy samochodzik, Baium. Dzieci się nim bawią, takie jak ty, by spędzić dobrze czas. Może jeździć po ziemii na swoich kołach, jeśli to potrzebne. I nie ma problemu. Możesz wziąć sobie i książkę, i autko. Mam wielką nadzieje, że będzie ci dobrze służyć, Baium
Powiedziała zadowolona spoglądając na malca ciepłym uśmiechem. Zastanowiła się na chwilę, po czym odparła złotą myślą.
- Jeśli chcesz, mozesz odwiedzać moją komnatę jak mnie nie będzie. Możesz się tu pobawić.

Aendor

Złapał się za głowę, zagrzebując palce w gęstej grzywie. Otworzył usta w szerokie "O", bezgłośnie krzycząc. - Serio? To... bardzo miłe z twojej strony. Czy na pewno to w porządku? - Nawet nie obraził się na to, że został przyrównany do dziecka. Może umknęło to jego uwadze? A może godził się na to? Wiedział już co mu się podoba i chciał mieć do tego dostęp.

Baium wyprostował się, przybierając bardziej poważną postawę... ale te kolorki, te kształty... AH! Jeszcze jakie te rzeczy są w dotyku? Dzika ciekawość przebijała się przez niego i nie potrzeba było posiadać jakichkolwiek umiejętności czytania emocji by zobaczyć, że ta szafa stała się obecnie jego najbardziej interesującą rzeczą w całym Hueco Mundo. - To takie niebywałe, że w Las Noches znajduje się tylu życzliwych arrancarów. W takim razie na tę chwilę... ta książka. Sam jestem ciekaw by poczytać o tej krainie nim przekażę ją... znajomemu. - Uśmiechnął się radośnie, stając na palcach i sięgając po książkę, którą przytulił do siebie niczym bezcenny skarb. - Ah... jeszcze jedno. Powiedz mi, proszę, jak to jest z przechodzeniem do świata żywych jako arrancar? Jako przewodnik watahy nigdy nie musiałem używać wyrwy by tam przechodzić, lecz teraz zdaję się posiadać nieco więcej swobody... chciałbym odwiedzić tamten wymiar. -

Mistrzgry

- A co to za problem? Mnie i tak nie ma, więc nie ma większych przeszkód, byś się tu bawił, mały. I proszę weź sobie książke i daj swojemu znajomemu. - Odparła ciepłym tonem - Hmm... Myślę, że dzisiejsze czasy nieco tak wymusiły tę postawę. Nie walczymy bezpośrednio z Shinigami, więc... Tak. To inne czasy, więc i my jesteśmy w większości inni.
Zdziwiła się nieco na to pytanie.
- Jak? Wystarczy otworzyć Gargantę. Każdy Arrancar to potrafi.
I nim się zorientował, tuż za nią otworzyło się czarne przejście, które prowadziło gdzieś indziej
- Tam dalej jest przejscie do świata ludzi. Jeśli skupisz się odpowiednio... To po prostu wytworzysz i tyle. Nie jest to trudne, serio.

Aendor

I po raz kolejny uchylił dzióbek w mniejszym "o", wpatrując się w ciemność garganty. - Oooh... rozumiem. Rozgryzłbym to prędzej czy później, jednakże... - I tu podrapał się z tyłu głowy, zamyślając się na moment. - Chodziło mi też o część bardziej organizacji. W sensie, Tier jest królową, jest tutaj hierarchia, tak jak w watasze. Czy nie byłoby problemu gdyby taki arrancar jak ja po prostu poszedł sobie do innego świata? Wiem, że może to wydawać się głupie ale pierwszy raz jestem częścią środowiska w którym jest ktoś ponad mną. Zazwyczaj to ja byłem tym na najwyższym szczeblu, jeszcze jako adjuchas. - I opuścił łepek, wpatrując się na okładkę książki.

Mistrzgry

- Owszem, królowa Tier rządzi całym Hueco Mundo. Ty zaś jesteś Fraccion i interesują cię bardziej rozkazy... Twojej pani. Jeśli ona ci pozwoli, sama Tier nie ma nic przeciwko temu. Spokojnie więc, młody. Nic ci tutaj nie grozi. Póki nie będziesz próbował mordować innych bez wyzwania na pojedynek - Zaśmiała się, jakby coś sobie przypomniała.

Aendor

Przechylił łepek na bok, analizując jej słowa. - Ah! Oczywiście, Vivian musi o tym wiedzieć. Dobrze, że tylko ona w takim razie. Tak biegać po całym Las Noches by poprosić o przepustkę... rety. - Pokręcił głową, a wielkie grzywisko zafalowało należycie. - O... mam co tylko jeden wolny dzień by pozwiedzać tę twierdzę, ale zanim pójdę to mam jeszcze jedno pytanie. Słyszałem, że często przebywasz w świecie ludzi, podobno to lubisz. Jak tam jest? Tak... tak w skrócie chociaż. - Jeżeli na niego spojrzała mogła od razu wychwycić możliwie znajomy zapał. Młodzian był wychudzony jeżeli mowa o wiedzy i doświadczeniu nabytym w tym, co dla Noveny było codziennością. Właśnie z tego powodu emanował od niego ogromny apetyt na spróbowanie eksploracji samemu.

Mistrzgry

- Tak, sama Vivian wystarczy, spokojnie. Nikt inny nie musi ci dać pozwolenia. Ja sama mogę iść sobie kiedy chcę, więc to trochę inaczej wygląda, ale jestem całkiem dobrą informatorką dla królowej. Żadna tajemnica. A jak tam jest?...Żywo. Mnóstwo istot żywych, od małych, po duże, od denerwujących, po miłe. Dusz dużo, a miejsc jeszcze więcej. Trawy, morza, białę pustynie, arktyczne pustkowia, Lasy, Łąki, kaniony, rzeki, jeziora, zwierzęta. To wszystko, co tam znajdziesz. To fascynujące miejsce, Baiumie.Musisz się tam wybrać.... Każdy hollow powinien.
Po tym długim monologu lekko odetchnęła obserwując jego reakcje.

Aendor

Oczy jak gwiazdy - to była najbardziej widoczna zmiana, która zachodziła stabilnie z każdym słowem Noveny. Przez chwilę milczał, aż zamrugał intensywniej i mimochodem uśmiechnął się na tyle szeroko, że aż pokazał drobne kły. - Nie mam zielonego pojęcia co to wszystko jest, ale w sposób w jaki to opisałaś... no, muszę się tam zabrać jak tylko będę mógł. - Aż zacisnął łapki mocniej na książce. Pewnie w niej będą jakieś obrazki? Będzie musiał się z nią zaznajomić, a później sprawdzić czy jest jakichś więcej o tych rzeczach o których mówiła Endrigga. - Tooo... to z mojej strony by było wszystko! Dziękuję za to spotkanie, szanowna Endriggo. - I znów ładnie się ukłonił, lecz w tym geście było widać wiele naturalnego szacunku i podziwu wobec światowej espady. - Udam się dalej w drogę, bo... ten nawał nowości wymaga przewietrzenia. - Zarzucił luźno, nieco żartobliwym tonem. - Dziękuję za książkę i za dostęp do reszty tych wspaniałych dóbr. Udanej wyprawy do świata żywych! - I o ile nie Novena nie miała nic co mogłaby potrzebować od malucha, ten miał zamiar opuścić jej pokój i podreptać dalej, wchodząc w swój tryb szybkiego tuptania w nieznane korytarze.

Mistrzgry

- Ohh... Mogłabym ci poopowiadać, ale jak rozumiem, masz jeszcze kilka rzeczy do zrobienia. Miło było cię poznać, Baiumie. Bardzo miły z ciebie dzieciak. - Pomachała mu na pozegnanie - Ja też niebawem będę znikać. Dziękuje i tobie również życzę powodzenia! - Odkrzyknęła zadowolona puszczając Baiuma do dalszej drogi.
Gdzie teraz uda się Baium? Jaka przygoda czego go następna? Kogo on odwiedzi następnym razem?

Tym razem wyposażony w ksiażkę!

Aendor

Na pewno tu wróci... nie mógł wziąć teraz autka. To było taktyczne posunięcie! Co by było gdyby ktoś go zobaczył z zabawką? Musi utrzymywać pozory, że pomimo wyglądu może być poważny i niebezpieczny!

- Myeheheh... - Zaćwierkał pod nosem, dreptając na oślep po korytarzu, gdyż nie mógł się powstrzymać przed przeczytaniem pierwszy stron książki. Nie rozumiał wiele, ale opisy były ciekawe, obrazki też niczego sobie, potencjalne miejsca do odwiedzenia. No kompletnie się zaabsorbował tą książką historyczną o Japonii do tego stopnia, że wrzucił swój trucht na tryb auto.

Mistrzgry

Taki bieg w automacie musiał skończyć się czymś niepożądanym. Musiał. Tak też się stało. Biegł i spoglądał na strony, w końcu wpadając na kogoś. Coś bardzo twardego.

Była to kobieta o dosyć silnym Reiatsu. Wyglądała niczym dama w długiej, białej sukni i z parasolem w dłoni. Zerknęła na Baiuma lekko zaskoczona.
- Oh? A cóż to za robaczek tutaj wpadł? Jaki słodki. - Odpowiedziała z idealną wręcz dykcją, dumnie, wysokim, kobiecym głosem.

Aendor

Małe kudłate nie było na szczęście zastraszająco rozpędzone, ale gdy poczuł jak książka wciska mu się w twarz z powodu natknięcia się na coś twardego, pisnął i stęknął, odbijając się do tyłu i prawie upadając na tył. Ledwo ustał na dwóch nogach. Usłyszawszy głos, przeszły go lekkie ciarki. Jako, że miał książkę na sobie, powoli ją opuścił, ukazując swe wielkie, piwne oczy. Zamrugał nimi dwa razy, przyglądając się nowej osobie. Ściągnął książkę w całości, zamknął ją i przytulił do siebie, trzymając ciasno do torsu. - Aaa... proszę o wybaczenie. Kompletnie straciłem wyczucie otoczenia. - Rozbrzmiał z drobnym napięciem w głosie, przechylając się do przodu w przepraszającym skłonie. - Jestem fraccion Octavo Vivian i... - Powoli się wyprostował, wpatrując się w nieznajomą. - ...na imię mi Baium i mam trochę wolnego czasu. - Odpowiedział kapkę nieelegancko, ale szczerze - chyba teraz aparycją nowej osoby dał się zaabsorbować.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 2 z 9