Kisatani #3 - Truth cannot be in equilibrium

Mistrzgry

Pandaras wzruszył ramionami i wkroczył do środka całkiem zadowolony - Panie Hachiiigen! Wróciłem! - Krzyknął radośnie.
Kisatani przy wejściu mogła zauważyć dom o normalnym, tradycyjnym wyposażeniu. Salon z telewizorem i aneksem kuchennym, schody na górę. Wszystko to w klimatach sosnowego drzewa, a wokół unosił się całkiem przyjemny zapach. Pandaras ruszył w stronę salonu, zaś zza winkla Shinigami mogła dostrzec... dosyć potężnego mężczyzne. Wyglądającego na około pięćdziesiąt lat, z różowymi włosami. Wysoki był na... ponad dwa i pół metra, a szeroki na tyle samo. Jego dłoń była wielkości praktycznie głowy samej Kisatani. Mimo to nie wyglądał groźnie. Zielony kubraczek na ciele, całkiem dobrze ułożony i miły uśmiech powitał
- Oh... Czyshby mamy ghości? - Spytał wpatrując się w nowo poznaną osobą - Dzieńdobhry.

Siri

Dziewczyna weszła z chłopakiem do środka, gdzie nie skomentowała jego ogłoszenia o przybyciu. Domek obejrzała od środka, powąchała, zrobiła minę w stylu "not bad". No a potem musiała zadrzeć głowę powoli dość wysoko i zrobiła naprawdę zdziwiony wyraz twarzy widząc olbrzymiego faceta. - Ale wielgachny... - Mruknęła zaskoczona.

Mistrzgry

- Oh... Phroshe nie mówić takhich rzeczy. - Powiedział uprzejmie z uśmiechem na ustach - Pandaras, Zrobysh moshe herbarki? Z chęcią porozmawiam z twoją nową pshyjaciółką.
Gestem dłoni wskazał na siedzenia, które były zdecydowanie na tyle duże, by pomieścić tego pana
- Alesh gdziesh moje maniery. Hachigen Ushoda. - Skłonił swoją głowę na powitanie
Pandaras tlyko się zgodził i ruszył do kuchni

Siri

- Kisatani Hatake. Shinigami z Soul Society. Tak jakby. - Odpowiedziała grzecznie i trochę nieswojo zajęła miejsce na jednym z ogromnych foteli, który był zdecydowanie za duży dla niej. Mimo to próbowała zachować optymistyczne i uprzejme podejście.

Mistrzgry

- Cóż cię thutaj sprowadzha, Kisathani? - Zapytał układając swoje ręce na kolana obserwując ją uważnie -Zawarchie znajomośchi z Pandharasem musiało bycz owocne, czyszh nie? - Posłał jej lekki uśmiech - Z jakieghosh oddziału jestesh?

Siri

- To właściwie był zupełny przypadek... po prostu mnie zauważył, a zwykli ludzie tego nie umieją. Pomogłam mu trochę z jego zadaniem i stwierdził, ze może pan pomoże mi. Nie należę do oddziałów, sama tu jestem. - Wyjaśniła spokojnie, przyglądając się bardziej pokojowi niż człowiekowi. Z jakiegoś powodu wzbudzał u niej niepokój. Pewnie rozmiarem.

Mistrzgry

- Ohh... Jak Zawshe zawiera znajomośchi z nieznajomymi. Cósh na pshypadhek. - Pokręcił nieznacznie głową - Spokhojnie. Nie jestem tutaj pho to, by czi chokolwiek zrobicsh. - Coś go tknęło - Pomogłash z zadaniem?... Ahh... Niebywałe. - Zastanowił się chwilę - W takim wyphadku mushę ci podziękować, iż jest thutaj w jednym khawałku. Szczeshe martwiłem się, że wrchróci cały i zshrowy. Czy mogę shię jakhoś odwdzięczshyć?
Sam pokój nie był jakoś szczególnie wyróżniający się. Od, meble, wygodne i gustowne, ale nie mające jakoś zbyt dużego przepychu. Pandaras coś sobie nucił w tle w kuchni przygotowując napar.

Siri

Shinigami długo milczała, nawet, gdy człowiek przestał mówić. W końcu popatrzyła na niego gdy zaoferował pomoc... i dalej patrzyła w milczeniu. Potrzebowała kilku długich i ciężkich chwil by pomyśleć, czy może zaufać różowowłosemu olbrzymowi. W końcu jednak sięgnęła dłonią do twarzy i jak gdyby nigdy nic zrobiła zrywający ruch dłonią, narzucają na twarz maskę Visoreda. Jednak nie zrobiła nic innego, dalej siedziała emanując potężnym reiatsu, patrząc na człowieka spięta i zestresowana. Bez słowa.

Mistrzgry

Hachigen przez chwilę patrzył się ze zdziwieniem na Kisatani, całkiem uważnie i juz chciałcoś powiedzieć, jednak ta... Założyła swoją maskę. Rozszerzył swoje oczy w geście zdziwienia, ale nie strachu. Ewidentnie go to zaskoczyło
- Tho... Jak Tho moshliwe? - spytał się mrużąc już swoje oczy - Jeshteś... Visoeardem? Alesh...
Pokręcił swoją głową powoli się podnosząc ze swojej sofy
- Panno Kisatani. Proshę za mną. - I ruszył w kierunku kuchni - To nie jesh rozmowa na takhje miejshce.

Siri

Kisatani ściągnęła maskę takim samym gestem, żeby w niej nie chodzić dłużej, niż to potrzebne. Szybko wstała i podreptała za człowiekiem mając w głowie tysiące pytań, ale na razie dostała jedną odpowiedź - nazwę. Póki co jednak powstrzymywała się od wszystkiego co tłoczyło się jej pod kapeluszem w formie pytań na temat Visoredów i grzecznie dreptała, prowadzona w bardziej odpowiednie miejsce. - Mam tak... odkąd prawie zginęłam w Soul Society kilka lat temu. - Powiedziała tylko po drodze.

Mistrzgry

- Pandarasie... Zawhołam czię niebawhem. Nje Musish robić herbaty.
Sam Hachigen podszedł pod jeden z kafelków w kuchni i stuknął stopą. Ten lekko się zaświecił, po czym dotknął go ponownie
- Panie pshodem, lecz chcę bysh mi zaufała - I po chwili zniknął, nie odpowiadając na jej pytanie. Quincy za to stał z dwoma kubkami w ręcę
- Ale... Już zrobiłem panie Hachigen.

Siri

- Przepraszam, potem Ci wyjaśnię. - Powiedziała przepraszająco do Quincy'ego, równie przepraszająco się uśmiechając i kłaniając lekko. Zanim jednak weszła, podziękowała mu i wzięła jeden z kubków z herbatą. Dopiero potem skierowała spojrzenie na kafelek w kuchni... i spróbowała powtórzyć wyczyn Pana Hachigena, stukając w niego stópką.

Mistrzgry

Potwórzenie tej czynności nie było trudne, a i przyjęcie herbatki było całkiem proste. Mężczyzna tak zerknął zmieszany i chyba coś mówi, ale Kisatani czuła, jak jest przenoszona...

Pojawiła się ona na ogromnej, pustej przestrzeni. Wokół niej rozpościerał się ogromny, kamienny, brązowawy teren. Na niebie widniało dzienne, bezchmurne niebo, lecz bez widocznego słońca. Gdzieniegdzie dało się zaobserwować skały. No, i pan Hachigen
- Toć to niemoshliwe. - Odpowiedział HAchi - Inni Visoeardzi nie powinni.. Byćsh. - Obrócił się w jej stronę - Sczególnie takh niedawno.

Siri

Na początku najpierw się rozejrzała po miejscu, w którym się znalazła. Ale nie interesowało ją ono tak, jak to, czego mogła się dowiedzieć. Więc wlepiła spojrzenie w wielkiego mężczyznę. - Nic z tego nie rozumiem, proszę pana. Jestem Visoredem? Co to znaczy? I... dlaczego ja? Wszystko co umiem z tym robić jest instynktowne, jakby... zwierzęce, ale nie wiem co to znaczy. I skąd to jest. - Wyrecytowała pytania i wyjaśnienia dość szybko, ale zrozumiale. Była strasznie ciekawa tego, o co w tym chodzi.

Mistrzgry

- Visoeard... ,,Żołnierz armii masek" - Wyjaśnił skrupulatnie - Pho Kolei. Znashy to, iż w jakhiś szposób zhoształaś Zhollowfikowana i przeżyłash ten phrocesh. - Westchnął - Nje wiem dlaczhego to byłabyś thy. Ale jesteśh niczym... Niebywhałe. A skhąd to wiem? Cósh...
Uniósł swoje dwie ręce do czoła i symetrycznie skierował ku dołu. A na jego twarzy pojawiła się Maska Hollowa. Fikuśna, ale jednak obecna i istniejąca.

- Jeshtem thaki sam jakh Ty.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Następny
Strona 1 z 8