Seiji #1 - Kłopoty

Mistrzgry

- Przygotuje wszystko natychmiast. Masz całkowity zakaz mówienia o tym. Ja osobiscie poinformuje Wshechkapitana Kyoraku. Ty zaś czym prędzej udasz się do Senkaimonu i załatwisz sprawę. Nie możemy pozwolić, by panika wokół się rozszerzyła.Jesteś pewny, że chcesz się tam udać sam? Może chciałbyś kogoś do pomocy?
Tsukishima natomiast tylko lekko się uśmiechnął
- Och, nie ma po co dziękować. Choć zapamiętam, to pewne.

Shu

Seiji wydawał się trochę zakłopotany na pytanie kapitan Isane.
- Właściwie to... jeżeli jest ktoś dostępny kto zna lepiej świat żywych to chętnie, ja raczej niewiele tam bywałem.

Mistrzgry

- Dobrze. W takim wypadku przygotuj co musisz i udaj się do Senkaimonu. Wylądujesz od razu na wyspie, a przydziele ci kogoś, kto zdecydowanie zna się na świecie ludzi najlepiej. Nie zwlekajmy i nie traćmy czasu. To musi być rozwiązane czym prędzej, Seiji. Liczę na ciebie.
Kapitan Isane po tym zgarnęła dziewczynę chcąc ją od razu zgarnąć do baraków pierwszego oddziału.

Shu

Seiji ukłonił się i zasalutował.
- Tak jest. Nie zawiodę cię Kapitanie. - oznajmił z powagą. Postanowił opuścić baraki i złapać jeszcze Rirukę aby jej podziękować.

Mistrzgry

Złapanie Riruki nie było trudne. Stała sobie na zewnątrz majdając się lekko na prawo oraz lewo. Kiedy zobaczyła Seijiego uśmiechnęła się lekko
- S-seiji! -Odsunęła głowę na bok - W- wszystko jest dobrze? Skończyło się p-pozytywnie? - Oczy jednak skierowały się w jego stronę.

Shu

Wydawał się być zadowolony gdy ją zobaczył.
- Tak, wiemy już coś konkretnego. I to wszystko dzięki tobie. - oznajmił i był wyraźnie wdzięczny. Złapał za jej dłoń i spojrzał jej w oczy. - Jestem ci bardzo wdzięczny! Dziękuję za pomoc, Riruka. Czy... czy będę mógł jeszcze was kiedyś odwiedzić? Świat żywych wydaje się ciekawy.

Mistrzgry

- Pf... Pewnie byś i tak się dowiedział... Ale dobrze... Niech ci będzie. Przyjmuje twój komplement. I b-być może. M-może cię wpuścić jeśli kiedyś jeszcze przyjdziesz. M-mogę pokazać ci kilka rzeczy, jeśli chcesz. W wmieście! O miasto mi chodziło.
Ale jeszcze sobie nie poszła. Spojrzała się jakby obrażona na Seijiego, patrząc się prosto w jego oczy.

Shu

Myślał chwilę nad nią gdy patrzył nadal w jej oczy i nie rozumiał dlaczego ona się obraża. No ale nie poszła.
- H-Hej! Właściwie to muszę iść do świata żywych teraz... ale nie mam serca prosić cię byś poszła tam ze mną... no chyba że chcesz... - zmieszał się trochę i odwrócił wzrok.

Mistrzgry

- Ś-świata ludzi? - zdziwiła się - G-gdzie znowu? ZNowu do jakiś miejskich podziemi? Albo do jakiegoś strasznego lasu? Nie chcesz mnie nigdzie zaciągnąć, co? - To już powiedziała z lekkim żartem - M-mogę się wybrać, jeśli chcesz. - To ostatnie zdanie powiedziała nieco ciszej, ale słyszalnie.

Shu

Milczał chwilę wyraźnie zaskoczony że była chętna jednak się z nim wybrać.
- To... jakaś wyspa. I nie wiem czy nie będzie tam niebezpiecznie, ale postaram się zapewnić ci ochronę... - zawahał się bo trochę bał się o jej bezpieczeństwo. - tam jest osoba która zleciła to wszystko. I zatruła mnie. Potrzebuję tylko zdobyć sztuczne ciało.

Mistrzgry

- O,oh... - Kiwnęła głową - Wyspa... Cóż... Myślę, że o ile moje umiejętności nie są bojowe, mogę się przydać z moim Dollhouse, jeśli tylko będziesz chciał i nie masz nic przeciwko. Jeśli dadzą ci sztuczne ciało, to... Cóż... Myślę, że zdecydowanie da radę tam pójść. Znajdziemy zatem antidotum i... I... I potem... Nie wiem... Może... W końcu to małe szaleństwo się uspokoi.

Shu

Seiji wydawał się zadowolony jej podejściem i kiwnął ochoczo głową.
- Po wszystkim mam nadzieję, że pokażesz mi miasto w którym mieszkasz i zwyczajne życie ludzi. No i twoje, bo chciałbym lepiej poznać kogoś, kto już tyle mi pomógł i dalej zamierza to robić.

Mistrzgry

- Hmmm.. Wiesz. To raczej ja powinnam prosić cię po takiej rzeczy o przysługę! Pfff! Jesteś samolubny Seiji. O, tak cię mogę teraz nazywać. Ale dobrze. Mogę się z tobą wybrać. Udam się pod Senkaimon czy jak wy to nazywacie i... No. Pójdę z tobą ale... nie wyobrażaj sobie za dużo. Robię to, bo tak zrobiłby Ginjo.

Shu

- Ginjo? - zapytał zaskoczony. - Kim jest Ginjo? I wybacz... masz rację to było samolubne! - ukłonił się nisko wydając się teraz trochę winny, że tak to odebrała. Nawet jeżeli sobie żartowała to rzeczywiście tak to wyglądało, że był samolubny. - z- zrobię co zechcesz po tym wszystkim! Przepraszam Riruka-san! - był teraz cały czerwony na twarzy.

Mistrzgry

- Ha! Zapamiętam to! - Wyciągnęłą rękę w jego stronę udając wyższość - Kiedy to się skończy, głęboko pożałujesz tego, że to powiedziałeś! - Wycedziła, po czym odetchnęła. Zrobiła się bardziej poważna. - Ginjo... Jest przyjacielem. Wiele mu zawdzięczam. I chcę być taka jak on. Bohaterski... i pomagać.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Następny
Strona 7 z 8