Seiji #1 - Kłopoty

Shu

Zdecydowanie było to dziwne uczucie znaleźć się w Rukongai, gdy dusze spoglądały na niego z szacunkiem czy respektem. Starał się więc czasami nawet uśmiechnąć, aby nie być jakimś ważniakiem i rozglądał się czujnie. Wszystko wydawało się w porządku, ale wiedzieli doskonale że tak nie było. Seiji zamierzał podejść do kogoś i spytać o sytuację, tylko musiał znaleźć idealną "ofiarę".

Mistrzgry

Seiji nie musiał długo szukać. Znalezienie czegoś ciekawego było tutaj raczej w drugą stronę. Pytając ,,ofiarę" która nieco się jąkała została zatrzymana przez dziewczęcy i całkiem miły głos
- Proszę go zostawic!

Dziewczyna uśmiechnęła się ciepło w ich stronę. Była młoda, jakby dopiero co skończyła akademie, ale za to jaka zadowolona
- Przepraszam, ale pan tutaj szuka tych tajemniczych zaginięć? - Spytała się porucznika, po czym widząc jego przepaskę porucznika nieco się speszyła - Oh...Przepraszam, jestem Tamatsu Kuroi, Jestem nowa w dziesiątym oddziale... Zostałam tu przypisana, ale coś się tutaj dzieje niedobrego. Mogę panu opowiedzieć i zaprowadzić, gdzie to się stało.

Shu

Wyraźnie go zaskoczył widok nieznajomej Shinigami. Był czujny i obserwował ją uważnie w milczeniu, dopiero gdy się przedstawiła rozluźnił się i kiwnął głową.
- Świetnie, zatem prowadź. Porucznik czwartej dywizji, Tatsumaki Seiji. - przedstawiił się krótko i był gotowy do udania się w kierunku jaki wskaże mu blondynka. Starał się nie myśleć o niczym innym niż o zadaniu jakie mu powierzono, ale uznał po cichu, że wydawała się miłą osobą.

Mistrzgry

- Porucznik, wiedziałam, tak! - I zaczęła prowadzić Seijiego. - Ogólnie rzecz biorąc nie do końca rozumiem, co takiego się tutaj wyczynia. Ktoś ostatnio mocno oberwał, prawda? Wiem, gdzie poszedł, ale... martwie się, że może gdybym sama tam poszła, to... Umm... mogłoby coś się stać. Pomoże mi pan? To tam. - Wskazała na jeden z budynków, który był w tej dzielnicy. Nie wydawał się wyróżniać niczym szczególnym, poza, jak wyczuwał porucznik, lekkim natężeniem Reiatsu w środku. Dziewczyna powoli wyjęła miecz rozglądając się wokół niepewnie
- Wejdzie... Pan pierwszy? Wydaje się pan bardziej doświadczony.

Shu

Gdy dotarli nieopodal budynku i Kuroi wskazała mu cel, który potencjalnie mógł być przyczyną ich problemów Seiji powoli dobył miecza ale zerknął za siebie ku blondynce.
- Zostań tu i wypatruj Kapitan Kuchiki. Powinna tu być... jeżeli coś by tam się stało... wracaj. To rozkaz. - mówiąc to ruszył pewnym krokiem do domu, ale wydawał się poddenerwowany mimo że próbował udawać, że tak nie jest.

Mistrzgry

Dziewczyna stanęła przed wejściem, a Seiji mógł zerknąć do środka tego domostwa. Przy wejściu nic nie wydawało się dziwnego poza kilkoma strużkami krwi na podłodze. Coś tu musiało być nie ta-
W tym momencie poczuł ból. Przeszywający ból całe jego ciało. A z jego brzucha wydobył się miecz. Poczuł też paraliż na całym ciele i niemożność poruszania się.
- Kapitan Kuchiki byłaby lepsza, ale porucznik też będzie dobry - Powiedziała shinigami

- Kradnij, Dorimushifu.
Po czym czybko wyjęła swój miecz z jego ciała.

Shu

Seiji widząc w jakim stanie był dom skupił się na tym. W życiu nie pomyślałby, że zostanie tak zdradziecko dźgnięty w plecy, ale gdy to się stało zamarł, zarówno przez dziwny paraliż jak i szok.
- Ty... zdradliwa... - wysyczał i gdy wyjęła miecz z jego ciała nie miał co innego zrobić jak paść na kolana. Jak mógł tak się dać podejść?! Powoli zaczął osuwać się na ziemię czując nadal paraliż jaki ogarnął jego ciało. I to... miał być koniec?

Mistrzgry

Na żywych oczach Seijiego jego zdradziecka shinigami zmieniała się.... W niego samego. Kształty, włosy, kolory, no dosłownie wszystko, tak, że dosłownie zamieniła się w niego. Również jej głos uległ modulacji na tego, który był jego samym.
- No... To chyba czas... Bym pozostał porucznikiem czwartego oddziału.

Typ, który wyglądał jak Seiji podszedł do niego i zabierając mu jego miecz swoim własnym powoli otwierał bramę do świata ludzi
- Miłego umierania w świecie ludzi, Poruczniku.
Po czym klon się oddalił.

Shu

Seiji z trudem trzymał się przytomności, ale... jeżeli czegoś nie zrobi to ta osoba poda się za niego i zrujnuje to na co tyle pracował...
- Naprawdę... myślisz, że możesz tak igrać... z... z porucznikiem?! - wrzasnął ostatnie słowa i gdy klon podszedł do niego zabierając mu miecz, Seiji wiedział że nie mógł się ruszać ale obecnie liczyło się t aby nieznacznie przekręcić dłoń w kierunku oponenta. - Byakurai... - wydusił ledwo. Nie było to może coś o ultra sile, w końcu bez inkantacji, ale to zaklęcie było dość proste. I skuteczne. Chciał zranić nim oponenta aby wyrównać szanse. I spróbować go zatrzymać do pojawienia się Rukii.

Mistrzgry

- Tak uważam, moja podróbko. - ,,Seiji" powoli podszedł i chciał złapać miecz, jednak w tym momencie porucznik wystrzelił kido w zaskoczoną personę. Dostała ona przebite ramię całkiem zaskoczona, nie mogąc wziąć miecza Seijiego. Mimo to brama do świata została otwarta i Seiji powoli tam wpadał
- Nie, potrzebuje twojej broni! - mimo to nie mógł się rzucić, bo wpadłby tam za porucznikiem.

Shu

Ugh... niech to... niech to szlag! Gdybym mógł bardziej się ruszać...

Pomyślał tylko, ale niewiele już mógł zrobić. Był stracony, a Rukia była w niebezpieczeństwie... właściwie z tą zdolnością ten ktoś mógł łatwo przeniknąć do oddziałów i rozwalić je od środka!
- Niech to szlag... nie uda ci się! Nie znasz mnie ani moich zwyczajów, zorientują się że coś jest nie tak! - zawołał za nim jeszcze nim ale chyba było za późno by to powstrzymać, zwłaszcza mając kiepskie pole manerwu.

Mistrzgry

- Tch... Zobaczymy. To ty zdechniesz! - Krzyczał coś jeszcze dalej, ale Seiji spadał i nim się zorientował, wylądował.. Gdzieś. To wyglądały jak przedmieścia jakiegoś miasteczka. Wyglądało na środek ulicy. Był Mocno Sparaliżowany i krwawił. Ale miał swój miecz, więc przynajmniej tyle.
Wokół wydawać by się mogło, że nie ma żadnej żywej duszy. Prócz jego, powoli umierającej.

Shu

Leżąc na ziemi i się wykrwawiając Seiji cały czas przejmował się losem innych. Czuł że zawiódł i teraz z jego winy cała Społeczność Dusz jest zagrożona. A on tu leżał i umierał...
Z trudem i sykiem bólu spróbował przekręcić się tak aby mógł swobodnie dotknąć dłońmi rany i starając się oddychać powoli i miarowo zamierzał trochę zaleczyć obrażenia. Może zdoła się po tym podnieść i poszukać pomocy...

Mistrzgry

Zawiódł...Teraz musiał się jakoś pozbierać. Paraliż był i utrudniał mu poruszanie się, lecz nie przez takie rzeczy prechodził. Da radę.
Po kilku minutach był już pewny, że nie umrze. To było pewne. Rana była kiepska, ale do zaleczenia. Nie doceniła umiejętności porucznika.
W końcu, po jakimś czasie mógł powoli się podnieść. Czuł, że jego Reiatsu nie wraca tak jak powinno, co musiało być tą samą trucizną, który oberwał tamten Shinigami. W końcu jednak mógł wyczuć, że coś się do niego zbliża. I tak, na dachu budynku mógł zauważyć wysokiego mężczyznę, który wpatrywał się w Seijiego uważnie

- Ranny Shinigami? Tutaj? - spytał się z lekkim niedowierzaniem zmierzając w jego stronę

Shu

Seiji zdołał już nawet usiąść, ale nadal nie czuł się na siłach by wstać. Cholerny podstęp... w dodatku chyba jego reiatsu nie regenerowało się jak w przypadku poprzedniej ofiary.
Szybko skupił wzrok na zbliżającym się reiatsu, które wyczuł i nie musiał długo czekać na pojawienie się... kogo? Z pewnością nie był Shinigami. Człowiek, który go widział w duchowej formie?

- Człowiek widzący Shinigami? To chyba równie dziwne, co ranny Shinigami tutaj, huh? - zagadnął ale skrzywił się lekko z bólu. Druga walka nie wchodziła w grę, nawet jeżeli z człowiekiem, bo niewątpliwie nie był nikim zwyczajnym skoro go widział.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Następny
Strona 2 z 8