Seiji #1 - Kłopoty

Mistrzgry

- Czy człowiek... Hm.Trudno powiedzieć, szczerze mówiąc. - powiedział, przechylając nieco głowę - Potrzebujesz zapewne pomocy, prawda? - Powoli wyciągnął dłoń w jego stronę - Jestem Tsukishima. Miło mi cię poznać panie ,,ranny shinigami" .

Shu

- Jeden nieznajomy już mnie zwodził... pozwól, że nie powitam cię z entuzjazmem, Tsukishimo. Jestem Seiji. - przedstawił się ale nie wyjawił swojej rangi. Skoro tamten wiedział kim są Shinigami to musiał być jednak ostrożny. Nie przyjął jego dłoni, tylko zmusił się ze wszystkich sił, aby zebrać się z ziemi i stanąć na nogach. Trochę się chwiał ale stał o własnych siłach. - Gdzie jesteśmy?

Mistrzgry

- Seiji. Rozumiem. - Odpowiedział mrużąc nieco oczy patrząc, jak ten nie przyjmuje jego dłoni - Co się stało? Dlaczego jesteś Ranny? Potrzebujesz pomocy? - Wciąż się pytał, ale utrzymywał dystans - Na pewno potrzebujesz. Jesteśmy w Iwasawie, niewielkiej wiosce na zachód od Tokyo. Mogę ci pomóc i zabrać do naszego domu.

Shu

- Skąd wiesz o Shinigami? I... - Seiji wyraźnie jeszcze mu nie ufał ale powoli dawał za wygraną wiedząc, że nie przetrwa w takim stanie. - niech będzie. Tylko bez żadnych sztuczek i podstępów... - dodał nieco mniej spięty ale nadal uważnie go obserwował. Musiał póki co odzyskać siły, albo przynajmniej ich nie tracić.
- Potrzebne mi sztuczne ciało... zaatakował mnie ktoś kto sprawił, że moje reiatsu się nie odnawia. - wyznał w końcu ale dość niechętnie. Nie chciał okazywać słabości bardziej niż to konieczne.

Mistrzgry

- Cieszę się, że mi zaufałeś, Seiji. Chodźmy zatem - zabrał go pod siebie i powoli prowadził tak, by nie doprowadzić do dalszego rozprzestrzeniania się ran - Nie ciężko jest nie wiedzieć o Shinigami, kiedy ich tyle na tym świecie. No... I znałem kilku, więc to chyba wystarczy, prawda? I niestety, nie mogę ci zapewnić sztucznego ciała. Ale może Riruka coś na to zaradzi. Jesteśmy Fullbringerami, tak z gwoli ścisłości.

Shu

Pozwolił mu się trochę prowadzić, bo ledwo miał siłę poruszać się o własnych siłach. Nie miał pojęcia kim są Fullbringerzy i chwilę milczał nie wiedząc czy powinien w ogóle pytać, w końcu jednak odezwał się.
- Nie mam pojęcia kim są Fullbringerzy... to jakaś odmiana Quincy?

Mistrzgry

- Oh... No tak. Możesz nie wiedzieć. Jesteśmy... można powiedzieć, że ludźmi. Choć ja nie do końca. Ale Riruka jest nim cały czas. Nasze matki zostały zaatakowane przez pustych, kiedy byli z nami w ciąży. Cóż. Specyfika, muszę przyznać. Ale dzięki temu mamy swoje specjalne zdolności. Nie przemęczaj się, Seiji. Wszystko mi zaraz opowiesz.
Zmierzali powoli do jednego z całkiem normalnie wyglądających domów, ot co. Wyglądał na jednorodzinny, ale całkiem bogaty.

Shu

Nie pamiętał aby kiedykolwiek słyszał o takich osobnikach, ale wstępnie uwierzył w jego słowa. Zatem dzieci rodziców zaatakowanych przez Pustych miały jakieś moce...? Czy to znaczyło, że...
- Wasze moce... to moce Pustych? - zapytał w końcu.

Mistrzgry

- Coś w ten deseń. Choć pustymi nie jesteśmy, to mogę cię zapewnić - Odpowiedział powoli wchodząc do domu - Riruka, Yukio, przyniosłem Rannego gościa!
Dom wyglądał.... Na bogato. I futurystycznie. Białe ściany, piękne sofy, dębowe stoły. No pełen luksus. Na sofie siedział sobie jakiś dzieciak grający na konsoli. Za to z kuchni wyszła dziewczyna

- O czym ty mówisz znowu, Tsu- I od razu rozszerzyła źrenice podbiegając do Seijiego -Gdzieś ty tego typa znalazł? - Chciałą go złapać i zaprowadzić na sofę
- Na ulicy.

Shu

Seiji wyraźnie oniemiał na widok tak bogato zdobionego domu. Takiego przepychu to jeszcze nie miał okazji oglądać i było to bardzo przytłaczające, nagle znaleźć się w takim miejscu.
Zerknął tylko krótko na grającego chłopaka, bo całą uwagę skupiła dziewczyna zwłaszcza gdy do niego podbiegła i zaczęła prowadzić ku sofie. Shinigami pochylił głowę nie bardzo wiedząc czy powinien im ufać. Z drugiej strony mieli go jak na tacy, gdyby chcieli, mogliby go wykończyć.
- Dziękuję. - mruknął tylko cicho na jej pomoc i dzięki niej mógł opaść na sofę i odetchnąć po wysiłku związanym z przybyciem tutaj.

Mistrzgry

- Dobra, od teraz ja się tobą zajmę, panie Shinigami! - krzyknęła dziewczyna, a Tsukishima udał się w głąb domu mówiąc coś o tym, że zrobi herbatę - No dobrze... Widzę, że jest z tobą kiepsko, ale jak to się w ogóle stało?! - wydawała się przejęta - Przecież niecodziennie ranny Shinigami spada z nieba.

Shu

Seiji cały czas zachodził w głowę jak to możliwe, że ta grupka wiedziała tyle o Shinigami, chociaż wydawali się zwykłymi ludźmi. Z drugiej strony słyszał już o takich przypadkach. Pozwolił sobie odetchnąć na sofie i dopiero po krótkiej chwili spojrzał na dziewczynę.
- Wpadłem w zasadzkę innego Shinigami. Jeżeli dobrze rozumiem jego miecz potrafi zmieniać go w osobę, którą dźgnie... i zostawia jakąś cholerną truciznę, która uniemożliwia mi odnowę mojego reiatsu. - wyjaśnił jej we względnym skrócie, nie chcąc wdawać się w szczegóły. Nadal im nie ufał, a poza tym nie miał sił na zbyt długie monologi.

Mistrzgry

- Hooo... To bardzo niedobrze. Trzeba by poinformować kogoś z tej waszej centralą, ale skoro się zmienia... To moze nam nie uwierzyć. - ugryzła swój paznokieć, jakby zastanawiając się co robić - Masz jakiś plan?
W tym momencie wrócił Tsukishima trzymając w jednym ręku kubek, w drugim bandaże i inne rzeczy potrzebne do opatrywania
- Możemy ci pomóc. - Stwierdził krótko. - Mamy dług wobec pewnych Shinigami.

Shu

Przymknął oczy po wejściu Tsukishimy i odetchnął nie chcąc tracić więcej sił niż to konieczne. Nadal nie mógł sobie darować, że dał się tak ponieść. Kapitan Kuchiki jak i jego kapitan były w niebezpieństwie.
- Muszę odzyskać siły i użyć kido aby ostrzec swoją kapitan. - jedynym sposobem w tym momencie było dla niego użycie zaklęcia Tentenkura i ostrzeżenie wszystkich aby go unikali. To jednak oznaczało wejście do Soul Society ponownie, a na to nie miał obecnie sił.

Mistrzgry

- No to świetnie! Możemy odwiedzić tamto miejsce by spotkać się z Ginjo, prawda, Tsukishima? - spytała radośnie Riruka - A ja cię wtedy przechowam tak, że nikt, ale to nikt cię nie zauważy! Tylko nie przyzwyczajaj się do mojej dobroci dobra, panie Shinigami? Nie robię tego dlatego, że cię lubie.
Tasukishima tylko lekko uniósł kąciki ust kiwając głową. Zajmował się Seijim. Co prawda nie mógł regenerować reiatsu, ale nie spadało ono w żadnym stopniu. Miał go jeszcze na tyle, by rzucić z trzy, może cztery zaklęcia, a jego fizyczny stan był stabilny.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Następny
Strona 3 z 8