Rin #6 - With a sword, without a weapon

Dunir

Ponownie skinęła głową. -Dziękuję. Trzymała się zasad, choc raniło Ją jak łatwo Jej przychodził powrót do tego świata. Tak długo pracowała nad tym "wizerunkiem"!
Owe zasady wymagały, by też się napiła, zatem upiła malutki łyczek. Więcej nie, damie nie przysporzy zachłanność.
-Jest Pani ostateczną siłą. Bardzo uważała na słowa, nie chcąc w żadnym razie urągać tajemniczej postaci. -Chociażbym nie wiadomo jak temu zaprzeczała, Pani i tak wie najlepiej, co we mnie jest. Kim jestem. Odpowiedziała ostrożnie. Nie chciała używać żadnych uprzedmiatawiających definicji, bo kobieta na to nie zasługiwała.

Mistrzgry

- Ostateczną Siłą? - Zerknęła na Rin - Coś w ten deseń. Choć możesz mnie nazywać Shinuchi, jeśli tak bardzo ci na tym zależy. Ta nazwa pasuje do mnie, Rin Tatakai. - Zamknęła swój wachlarz - Zachowujesz się wobec mnie strasznie ulegle, Rin Tatakai. Znasz swoją pozycję, a to jednak to ty chcesz dzierżyć mnie, a nie na odwrót. Należy to jakoś rozwiązać. Zresztą, nie zostało ci wiele czasu. - Uśmiechnęła się pod nosem z wyższością.

Dunir

Westchnęła ciężko.
-Po prostu wracają do mnie wspomnienia, gdy musiałam to robić. Przyznała, odrobinę się rozluźniając.
-Nie chciałabym zawieść zaufania dziewcząt, dlatego dam z siebie wszystko, bez względu na to, czy będzie to walka na śmierć i życie, czy herbaciany rytułał.
Zacisnęła pięść, unosząc wzrok na kobietę, odzyskując swój zwyczajowy, stalowy ton, choć wciąż kulturalny.
-Podołam każdemu zadaniu, Shinuchi-san. Jakie są Twe oczekiwania wobec mnie? Szacunek, ale bez służalczości.

Mistrzgry

- Fu. - Ponownie się odezwała - I widzisz, to twój problem. Skoro podołasz każdemu zadaniu, jak tak twierdzisz to pozwól, że cię oświecę. - Na pewno zauważyła zaciśniętą pięść Rin, Skupiła się chwilę na nią - Potrafisz tylko wykonywać zadania i rozkazy, Rin Tatakai. - Otworzyła swój wachlarz - Nie mam żadnych oczekiwań wobec ciebie. Nie mam dla ciebie żadnego zadania. To ty sama musisz sobie określić cel i działania, Rin Tatakai. Bo jedynie twoja droga to właściwa droga. - Lekko się uśmiechnęła - Przynajmniej dla ciebie.

Dunir

Dłuższa chwilę nie odpowiadała, ewidentnie przetwarzając przekazaną informacje.
Wypuściła powietrze nosem w leciutkim rozbawieniu.
-Ha, jakież to prawdziwe. Trafna uwaga. Rzekła po chwili. Faktycznie, od kiedy pamięcią sięga, zawsze była do czyjejś dyspozycji. Wykonywała najpierw wolę rodziców, potem w akademii nauczycieli, no i jako shinigami. Nie pamięta, kiedy ostatnio zrobiła coś dla siebie, oczywiście nie licząc treningów.
Rozluźniła pięść i spojrzała do środka budynku.
-Chciałabym zajrzeć nieco głębiej. Poszukać pytań, zanim będę chciała poznać odpowiedzi. Masz coś przeciwko, Shinuchi-san? Upiła łyk herbaty.
Nawet nie była zła. Czemu miałaby być zła na coś prawdziwego?

Mistrzgry

Shinuchi tylko się uśmiechnęła na te słowa młodej shinigami. Chyba akurat to się jej spodobało.
- Oczywiście, że nie mam, Rin Tatakai.
Drzwi do innej izby w tym momencie się otworzyły. Za nimi znajdował się kolejny pokój, bardzo podobny do tego, w którym się znajdowali. Nie... Był właściwie taki sam
- Oczywiście, że nie mam nic przeciwko.

Dunir

Skoro tak, to wstała i podeszła do nowo otwartej izby i zdziwiła się nieco.
Rozejrzała wokoło, czy aby na pewno wszystko było takie same ale..no było.
-Huh. Dziwne.
Czy z tej izby też prowadzą jakieś drzwi gdzieś?

Mistrzgry

Było. I po przeciwnej stronie również znajdowały się drzwi do dalszego miejsca. Shinuchi spojrzała się na Rin i odparła po raz ostatni
- Powodzenia.
I za nią drzwi się zamknęły. A przed Rin otworzyły się kolejne drzwi. I za nimi znajdował się taki sam pokój I kolene drzwi i kolejne.
Rin przed sobą miała ciąg nieskończonych, tych samych jak mogłoby się wydawać pomieszczeń. I była ona w nim sama. Tylko ona.

Dunir

Spojrzała mimowolnie za siebie, gdy została pożegnana, a zobaczyła tylko zamknięte drzwi.
Pierwszą reakcją było no cóż, podróżowanie przez drzwi, żeby zobaczyć, co tam jest dalej.
Przebiegła przez parę i zatrzymała się. Właśnie w ten sposób myślała całe życie i chyba nie na tym ma to polegać.
Czy Rin oczekiwała czegoś, żeby pojawiło się za tymi drzwiami, czy po prostu parła ślepo przed siebie?
Skoro tu już była, postanowiła zadziałać inaczej.

Czego ona w ogóle chce?

Są teraz osoby, których zawieść by nie chciała. Osoby które były Jej bliskie i pomagały ostatnimi czasy. Dziewczęta, Kapitan, ba! Nawet Wszechkapitan!
Do tego cały czas ktoś życzył Jej źle, szykując pułapkę na pułapce, a to na pewno nie skończony temat. Potrzebuje zdobyć tę moc, by nie zawieść przyjaciół, ale również, by móc ich chronić.
Denerwuje Ją bycie chronioną. Teraz ona chce się na coś przydać.
Z tak kotłującymi się myślami, ruszyła dalej.

Mistrzgry

Rin więc... Szła przez korytarz. Nieskończony korytarz wytworzony z tych samych pokoi. Nie było tutaj nic prócz tych pomieszczeń. Żadnych wizji, żadnych wskazówek. Każdy pokój był dokładnie taki sam, Bez Żadnych zmian. Dosłownie bez nawet milimetra różnicy. Dziewczyna z pierwszego pokoju nie była ani wyczuwalna, ani widzialna, ani nic z tych rzeczy. Rin ponownie była tutaj sama. Dodatkowo, za każdym razem, jak przekraczała pomieszczenie, pomieszczenie za nią się zamykało, uniemożliwiając jej samej powrót.

Dunir

Póki co, Rin się nie poddawała i cały czas biegła przed siebie, otwierając coraz więcej drzwi przed sobą.
Nie zaszła tak daleko cofając się.
Cały czas naprzód.

Mistrzgry

Cały czas naprzód.

Ale pokoje się nie zmieniały, niezależnie od tego, jak bardzo próbowała i chciała by było inaczej. Nic się nie zmieniało. Każdy był dokładnie kopią tego, gdzie się znajdowała.

Cały czas naprzód.

Dunir

Zatrzymała się.
Skoro nic się nie zmieniało, to czy był sens na siłe przeć bez pomysłu i na chama?
Stanęła w pokoju i zbadała podłogę, ściany, nawet sufit.
Chciała się upewnić, że nic Jej nie umknie.

Mistrzgry

Rin w pokoju stanęła, którym to już? Kilkudziesiątym? Którymś setnym? Ciężko stwierdzić. Ale niestety nie. Kolory, kształty, ściany, okna, wszystko. Wszystko było takie samo. Dosłownie kopiuj wklej, nieważne jak patrzyła i potrafiła, nie było żadnych zmian. Zauważyła nawet sęk na ścianie, ale był on w każdym następnym pokoju.
Wszystko takie samo.

Dunir

Mimo, że była tu od niedawna czuła się, jakby uczyła się działać na nowo.
Zamiast rozkazów - działaj sama. Zamiast tępo przeć przed siebie, może czas spróbować działać inaczej. Mądrzej.
Usiadła na samym środku pokoju w pozycji medytacyjnej i zamknęła oczy.
Mimo naglącego czasu spróbuje się uspokoić, by przez chwile chociaż nie szarżować na wszystko jak byk na corridzie.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 6 z 9