Rin #6 - With a sword, without a weapon

Dunir

-Hm. Prawdopodobnie właśnie tam na mnie czekają. Przyznała Rin i kiwnęła głową. -Masz racje. Zaśmiała się krótko. -Dobrze wiedzą, jak normalnie działam i próbują mnie pewnie czegoś nauczyć.
Spojrzała w kierunku odgłosu i ponownie skinęła. -Nie ma na co czekać. Ruszę od razu w sam środek chmury. Tutaj na pewno nie wykonam tej części zadania. Jeżeli jestem za słaba, to stanę się silniejsza. Nie wiem, jak Cię potraktują, ale na pewno sobie poradzisz. Nie dają haori byle komu. I bez zwłoki, z uśmiechem na ustach, ruszyła w kierunku formującej się burzowej chmury, zbierając reishi pod stopami by móc na nich stanąć i biec.

Mistrzgry

Shinj uśmiechnął się w jej stronę lekko, ale nie komentował jej słow na głos. Westchnął tylko ostentacyjnie
- Jejku, Rin. Ależ ty jesteś fest, wiesz? - Powiedział jakby sam do siebie obserwując, jak Rin zmierza ku górze, a niebo coraz bardziej pokrywa się ciemnymi chmurami.

Rin w tym czasie ruszyła na górę używając swojego Reiatsu. Nie czuła, by zbliżała się do swoich mieczy. Ale mogła poczuć, jak chmury się zbierają i zaczynają grzmieć. Wiatr również zaczął się wzmagać coraz bardziej. Szła tam sama, bez mieczy. To brzmiało jak trochę szalone zadanie.

Dunir

Może i było to dosyć szalone zadanie, ale niewiele nieszalonych osób uczy się bankai w trzy dni.
Mimo, że nie wyczuwała dziewcząt w pobliżu, ściskała sztylet niczym szczęśliwy talizman, wszak miała go właśnie od nich.
Nie zwolniła ani na moment, w głębi serca wiedząc, że właśnie tam osiągnie pierwszą część zadania od Yoko i Ryo.
-Zobaczycie, że jestem godna.

Mistrzgry

Rin zmierzała do chmury. Do prawdziwej burzliwej chmury. Była ona ciemna, grzmiała i była naprawdę dużą siłą, która była w stanie zniszczyć wszystko wokół, jeśli się postara. Co jakiś czas jaśniała ona przez grzmot, a sama Rin weszła do środka.
A tam... Dokładnie tak, jak mogła sięspodziewać. Ciemno, mgliście i wszędzie mogła zauważyć wyładowania elektryczne. I wiatr, który powiewał na wszystkie strony wokół.
W takim wypadku, co teraz?

Dunir

Stanęła pośrodku tego wszystkiego, chłostana wiatrem z każdej strony.
To najlepsze miejsce, jeżeli chodzi o kontakt z tym żywiołem. Tutaj ma największe szanse na zaliczenie tego "egzaminu".
Dobrze wiedziała, że pewnie zbyt dosłownie to wszystko rozumuje, ale od czegoś musi zacząć. Całe życie tak pracowała i ciężko to przezwyciężyć.
Może tutaj poczuje ponownie zew wiatru? Czy jakkolwiek odpowie na Jej próby?
Zamknie oczy i spróbuje wyczuć chaos wiatru, w jaki sposób uderza w Jej ciało i jak powiewa przez włosy.
Jak to nie zadziała, to będzie musiała improwizować.

Mistrzgry

Oh, tutaj zdecydowanie mogła poczuć zew wiatru. Wiał na prawo i lewo, starajac się wręcz ją zrzucić z tej chmury. Ale to wszystko to była robota samej natury, a nie jej przyjaciółek. Ale jeśli chodzi o kontrolę, to naprawdę nie szło jej to najlepiej. Nie czuła nic. Bo nie miała przy sobie swoich własnych ostrzy.
Gdzieś obok błysnął piorun, i zaraz po tym usłyszała dudniący w uszach grzmot tak potężny, że mógł jej uszy rozerwać. Wiatr coraz bardziej nasilał się i nasilał.

Dunir

Zanim przejdzie do drastycznych metod, na które wpadła, chce spróbować jeszcze jednej rzeczy. Czuła się jak na egzaminie w akademii.
Wyciągnie przed siebie obydwie dłonie, w jednej nadal trzymając owe wakizashi.
-Hadō #31. Shakkahō!
Sprawdzi, czy taka zmiana temperatury, wystrzelona przez dość silny pocisk wystarczy, by cokolwiek zmienić, choć szczerze w to wątpiła.
Jeśli to zawiedzie, sprawdzi, jak to jest być żywym piorunochronem.

Mistrzgry

Uderzenie Kido wywołało niewielki wybuch nieopodal Rin, aż piorun w niego uderzył. Wiatr zaczął się wzmagać, ale ciężko było stwierdzić czy to przez nią samą. Jedno było pewne. Burza narastała, a Rin była praktycznie w jej centrum. Kula ognia nie wydawała się zrobić wielkiej różnicy.
Czy to czas, by zostać Piorunochronem?

Dunir

-Tch. Cmoknęła, z trudem utrzymując się w miejscu. Tak jak myślała, skończyły Jej się bezpieczne opcje.
Nie zwlekała, choć rozsądek zdecydowanie odradzał to, co zaraz zrobi.
-Kiedyś mnie to zabije, naprawdę. Ale nie dziś. Rzekła w nicość i wyprostowała rękę, w której trzymała sztylet wysoko do góry i zacisnęła zęby.
Mimo ogromnego ryzyka, nie mogła powstrzymać się przed wyszczerzeniem się. Skłamałaby, jeżeli by powiedziała, że nie lubi ryzykować. A zabawa w łapanie błyskawic ryzykiem była.

Mistrzgry

Rin wysunęła miecz ku górze, by móc poczekać na nadciągający piorun. Musiała jeszcze tak chwilę poczekać, aż w końcu piorun będzie mógł ja trafić.

Aż w końcu, nastąpiło uderzenie. Bardzo dobrze, że była duszą, gdyby było inaczej właśnie pewnie by się usmażyła. Ale i tak. Piorun uderzył prosto w Rin sprawiając bardzo... dużą ilośc dyskomfortu. Przeszywał ją całą, naznaczając ją cała tak, że przez ułamek sekundy dosłownie wręcz się świeciła. Ból był ogromny, a sama poczuła, jak się smaży. Smaży... Ciepło... Cóż... Wokół niej był chłodny wiatr. Może coś to da.

Ale co to? Oh... Rin chyba spadała. Ciężko jest utrzyzmać takie reiatsu jak się dostało piorunem w prosto w siebie. Miecz gdzieś leciał obok niej, a ta spadała głęboko w dół, prosto na ziemię. Ciężko było jej się poruszać, nawet ciężko było się jej skupić. Teraz wszystko wydawało się takie... Dziwne.
- Hej... - Wydawało jej się, że usłyszała nieznajomy, nowy głos. Ale pewnie jej się to wydawało.
Chyba zaraz zderzy się z ziemią.

Dunir

[link widoczny dla zalogowanych]

Sekundy tuż przed uderzeniem pioruna wydawały się trwać dużo dłużej, niż w rzeczywistości. Gdy w końcu ta chwila nadeszła, poczuła chyba każdą cząsteczkę duchową, z której się składała.
Nie była w stanie nawet krzyknąć z bólu. A może krzyknęła? Ciężko Jej było teraz zebrać podstawowe myśli, co dopiero pamiętać.
Chłodny wiatr gdzieś tam czuła, ale była no cóż, trochę otumaniona po takim doświadczeniu.
Rin zdawało się, że kogoś słyszy, ale przecież to niemożliwe. Chyba, że usmażyło Jej umysł.
Ogarneła, że chyba spada, miejmy nadzieję, że nie za póżno. Spróbowała na ślepo chwycić sztylet ponownie, spróbować ponownie zebrać reishi, albo chociaż obrócić się tak, żeby nie upaść na głowę.
"-O, teraz by wypadało, żeby ktoś mnie uratował, jak damę w potrzebie." Pomyślała sobie, po czym zmarszczyła brwi. "-Ej, przecież nią nie jestem." Szybko pomyslała, żeby sobie zaprzeczyć.
No to Rin ma problemik.

Mistrzgry

Rin poza faktem, że spadała i nie mogła za bardzo się ruszać to mogła zauważyć jedną rzecz. Nie miała przy sobie miecza i nie mogła go zapewne złapać. Ciężkie życie przypalonego shinigami.
Niestety, tym razem nikt nie przyszedł jej na ratunek. Nikt nie złapał jej w ostatnim momencie czy przechwycił by ją uratować. Ani Hirako, ani dziewczyny. Zupełna cisza nastała dla młodej Shinigami, a sama chyba nawet nie poczuła swojego upadku. Ponieważ nic nie poczuła, ale nie oddalała się już od tej dziwnej chmury. Czuła się dziwnie i bardzo otępiale z tego wszystkiego.
Chyba zaczął padać deszcz, bo coś też morko było. I jakieś dziwne, przezroczyste linie zaczęły na nią padać.
Nie czuła się najlepiej.
- Hej... - Usłyszała, albo wydawało się że słyszy po raz kolejny.

Dunir

[link widoczny dla zalogowanych]

Cóż, nigdy nie dostała piorunem, więc nie była w stanie stwierdzić, czy to normalne tak zatrzymać się w chmurze po czymś takim.
Ponownie jednak usłyszała nieznajomy głos, więc spróbowała się rozejrzeć, w poszukiwaniu jego źródła.
-H-halo? Ktoś tu jest? Spróbowała powiedzieć. Na całe szczęście była duszą, bo raczej byłaby teraz co najmniej medium rare.
Wydawało Jej się czy...czy może faktycznie ktoś tu z nią jest?

Mistrzgry

Tak, bycie duszą na pewno pozwoliło jej nie być zwęglonym, prawie martwym kawałkiem. Ciężdo było stwierdzić cóż takiego się dzieje, ale głos wokół nadal słyszała. Tym razem jednak był to znajomy głos jej dziewczyn. Jednak ich nie widziała ani trochę.
- Kazałyśmy ci wytworzyć tornado...
- A nie się prawie zabić.
- Ale skoro tak stawiasz sprawę...
- To sobie pocierpisz, co nie?
W tym momencie Rin ponownie poczuła, jakby spadała. Tym razem jakieś kilka razu szybciej.

Dunir

Nie usłyszała ponownie tego głosu, choć była pewna, ze Jej się nie wydaje...
Nie miała czasu na dalsze rozmyślanie, bo ziemia przyspieszyła zdecydowanie szybciej, niż Rin by tego chciała.
Zanim rozmówi się z dziewczętami, musi zadbać o to, żeby nie umrzeć, a to będzie dosyć trudne.
Ledwo jest się w stanie poruszyć, więc chociaż spróbuje obrócić się tak jak wcześniej - byle nie głową w dół. Może na plecy?
Ma dość chory pomysł. Głos pojawił się, kiedy była cóż, prawie martwa, więc chyba nie będzie musiała długo czekać, żeby ponownie go usłyszeć.
Spróbuje przygotować się na zderzenie z ziemią i nie umrzeć.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 4 z 9