Rosalie #7 - A Storm before grandstorm

Asha

Straszne, uciekać z własnego domu. Lubiła świat ludzi, ale nadal ją konfundował. Porzuciła formę Segundy Etapy i wróciwszy do swej normalnej osoby. Pewnie wyciszyli swe Reiatsu by w razie czego Decima ich nie znalazł, ale i tak spróbowała wyczuć czy ktoś jest w pobliżu. Uniosła twarz do deszczu, odnajdując chwilę ukojenia w tym jak zimne krople rozpryskiwały się jej na twarzy.
- Cóż, nie ma tego złego... - mruknęła pod nosem, wzdychając ciężko. Jeśli nie da rady wyczuć nikogo to skieruje swe nogi do domu Kurosakiego.

Mistrzgry

Chwilę jeszcze tak wędrowała. Nie wydawało się, by zanosiło się na ulewę, więc przynajmniej tym nie musiała się martwić. Chwile jeszcze mogła tak sobie chodzić, ale nie miała potrzeby udania się do siedziby Kurosakiego, bowiem po niedługiej chwili odnalazł ją jej koci... Przyjaciel.

- Jak się trzymasz? - Zarzucił mając oczywiście ręcę w spodniach - Pewnie chujowo, co? - Sam też nie był w najlepszym nastroju, jak było widać. - Jesteśmy w domu tego całego Ishidy. Trochę ciasno, ale jest co obgadać.

Asha

Krok za krokiem wręcz ludzkim tempem szła, ze spojrzeniem wbitym w ziemię. Dopiero gdy usłyszała znajomy głos uniosła głowę, robiąc na moment zaskoczoną minę nim skinęła głową, pocierając powoli lewe ramię prawą dłonią.
- Bywało lepiej. - przyznała cicho. Było to dość mocne niedopowiedzenie, ale nie chciała teraz pokazywać słabości. - Zapomniałam, że nie wiem gdzie mieszka a było już za późno by się pytać. - uśmiechnęła się blado, stukając się piąstką w głowę. - Jak głupio z mojej strony. - zrobiła jeszcze kilka kroków w jego stronę i oparła się czołem o jego ramię. Włosy miała już mokre, ale Grimmjow chyba nie będzie miał jej tego za złe. - ... Jestem zmęczona. - wymamrotała w końcu w jego skórę. Obecność pantery miała w sobie coś komfortowego, pocieszającego, znajomego...

Mistrzgry

- Ta, wiele przebiegłaś. I jeszcze ten Decima... - Odburknął - Spuszcze mu wpierdol następnym razem, jak tylko się pokaże - Oczywiście, że nie miał nic przeciwko. Całą ta sytuacja była dla niego dziwna i taka nietypowa, bez dwóch zdań. - Wrócimy do jego domu, może se odpocznij czy coś. - Odpowiedział z lekką irytacją, ale na pewno nie na nią - Zasługujesz na to.

Asha

- Wiem... - złapała go za rękę i ścisnęła ją lekko. - Zaprowadzisz mnie do domu Ishidy? Nel chyba nie męczy cię za bardzo? - co jak co, ale Nel jako dziecko potrafiła być pełna energii. Miała nadzieję, że Ishida naszykuje dla niej jakiś komfortowy kącik, gdzie Rosa będzie mogła się zawinąć w cokolwiek i pójść spać.

Mistrzgry

- Ta, idziemy do niego. - Złapał ją w talię jak gdyby nigdy nic i użył Sonido, by móc się przemieścić - Trzeba pomyśleć co dalej. I musisz się kurwa odpocząć. - I tym sposobem udali się do domu Ishidy. Był to spory apartament, do którego zmierzali. Ale kto wie, może będzie tam trochę miejsca.

Asha

Eh, co jej szkodzi? Niech ją poniesie, była już zmęczona tym wszystkim. Widząc gdzie ją zaprowadził rozejrzała się ze zdziwioną miną. - Hee... to tutaj mieszka? Wyobrażałam go sobie nieco inaczej. - skomentowała pod nosem. No ale skoro dotarli tutaj wszyscy bez problemu to spełniła swe zadanie. - Hej, Grimm, spisałam się dobrze? Chciałam wam kupić jak najwięcej czasu. - ah, będzie musiała im opowiedzieć o czym mówiła z Palpito, ale później. Na ten moment jedyne co ją obchodziło to poduszka.

Mistrzgry

- Ta, najwidoczniej. Wiesz, mieszka sam, ale całkiem obszerny ma ten apartament. I w cholerę kiczowaty - Zdenerwowała się panterka, ale spojrzał się na Rosalie - Ta, nie śledził nas nikt i mogliśmy ucie-... - Zatrzymał się - Przenieść się w inne miejsce. Odpocznij se wreszcie do cholery.

Asha

Kiczowaty. To słowo ją z jakiegoś powodu rozbawiło, a gdy przypomniała sobie gabinet Ishidy w szpitalu zaczęła śmiać się na głos, zakrywając twarz dłonią by nie parskać jak niewychowany człowiek. - Ah, prawda. Uryuu ma osobliwy gust. - przyznała gdy się uspokoiła. - Odpocznę jak wejdziemy do środka. Ale to miłe... że się o mnie martwisz. - dodała ciszej z lekkim uśmiechem na ustach. Grimmjow był zwykle głośny, butny i pierwszy do walki, ale potrafił okazywać dbanie o kogoś na swój sposób.

Mistrzgry

- Ja? -Prawie że zdenerwował się na nią, że się martwi o nią samą - Ja nie... Argh... Ta, powiedzmy. - Przyznał się krótko. Wejdźmy już tam w końcu i niech w końcu zobaczą, że dychasz.

Asha

Uśmiechnęła się łagodnie i dotknęła jego ramienia, przekazując mu tym gestem że docenia jego uczucia i sama martwiłaby się o niego. Ale oto wielka chwila - mieszkanie Ishidy!

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6
Strona 6 z 6