Rodrigo #1 Więcej.. Tak bardzo wiecej.

Marsus

Quincy G? Ghost? Nic mu to nie mówiło. Wiedział jednak bardzo dobrze że nie był zadowolony z obecnego stanu rzeczy.
Co takiego? Nie zamierzam cię tolerować! Wynoś się! - ryknął i skoczył na dziadka, zamachując się pazurami tak jak wcześniej.

Mistrzgry

- Obawiam się, że to niemożliwe - Odpowiedział, a Pazury po prostu przeszły przez niego, jakby był zupełnie nietykalny - Jestem częścią twojej duszy, Adjucasie. Nie możesz mnie zranić, bo już nie żyje. Zabiłeś mnie i pożarłeś. - Wytłumaczył mu powoli i z pełnym spokojem.

Marsus

- ZAMILCZ! - Ryknął pusty, uwalniając kolejne Cero w stronę quincy. Promień utrzymywał się jeszcze przez chwilę, kiedy ruszył łbem. Z tego powodu Cero przejechało po ścianie budynku, pozostawiając spory ślad. Rodrigo zaś uspokoił się...trochę, po tym wystrzale. Zamiast dalej się miotać, skupił się na wykrywaniu reiatsu w swoim ciele. To co mówił ten starzec nie mogło być prawdą. Na pewno zdoła zlokalizować część reiatsu, która nie należy do niego i ją odseparować od siebie. Musiała tutaj działać jakaś technika quincy. Gdyby został całkowicie pochłonięty, nie mógłby teraz z nim rozmawiać. Musiał istnieć jakiś aspekt który dalej pozostawał poza jego zasięgiem. Musiała istnieć część, która sprawiała że dwie istoty ze sobą rozmawiały.

Mistrzgry

Cóż, cero nie podziałało na mężczyznę, jak można by się było tego spodziewać. Cero uderzyło w ścianę, niszcząc fragment budynku. Mężczyzna nadal stał niewzruszony obserwując, co wykonuje Rodrigo
- To na nic, Adjucasie. - Odpowiedział, jakby wiedząc, co ten robi - Nawet jeśli mnie wykryjesz, nic ci to nie da.
I rzeczywiście. ROdrigo mógł poczuć, że o ile jest on cały swój, to wśród niego całego znajduje się coś jeszcze. Coś obcego. Ale nie przeszkadzało mu w żadnym wypadku. Quincy był jakby rozproszony po całym nim, scalony z jego własną energią. Odseparowanie tego od samego siebie wydawało się czymś poza zasięgiem Rodrigo.
- Właśnie stałeś się jednym z najcenniejszych pustych w Hueco Mundo.

Marsus

Nic nie mógł zrobić. Nie wiedział nawet od czego zacząć. Quincy był rozproszony wzdłuż jego esencji, zbyt drobno aby on sam mógł coś z tym zrobić.

Jednakże. W przeciwieństwie do tego co powiedział, nie byli jednością. Mimo że słabo, wciąż był w stanie wyczuć różnicę pomiędzy ich reiatsu. Nie został więc zaabsorbowany, co oznaczało że odrzucenie go od siebie lub całkowite pochłonięcie nie było niemożliwością. Musiał tylko wiedzieć w jaki sposób to uczynić. Potrzebował więcej informacji.

Rodrigo uspokoił się już całkowicie, teraz całkowicie poświęcając się nowemu problemowi. Musiał dowiedzieć się jak odseparować ich dwójkę. Jednakże było to poza jego możliwościami. nie sądził też aby jakikolwiek inny Pusty byłby w stanie coś zrobić. Oznaczało to że musiał skierować swoje kroki do Las Noches. Oznaczało to, że jego plan się nie zmienił. Najpierw musi osiągnąć formę Vasto Lorde. Potrzebował więcej siły.
- Jaki jest twój cel? - Zapytał starca.
- Może i nie umarłeś, ale dalej nie możesz nic zrobić. I po co ci to było? - Zapytał zbierając miecz oraz amulety. Kryzys kryzysem, ale nowych skarbów nie porzuci.

Mistrzgry

Dziadek uśmiechnął się lekko na słowa Adjucasa, kiedy ten się uspokoić.
- Czy to nie oczywiste? Nie chciałem przepaść na zawsze, a tak mogę nadal trwać. To nie pierwszy raz, kiedy się to dzieje. - Wyjaśnił spoglądając jak ten zbiera trofea - To oczywiste. Pragnę innego ciała człowieka. W twoim mogę tylko być częściowo przechowany. Ale póki jestem w tobie, możemy sobie pomóc nawzajem. Bo nie mogę pozwolić sobie na twoją śmierć.

Marsus

Rodrigo nie odpowiedział na słowa Quincy. Nie zamierzał ufać ani jednemu słowu tego człowieka. Sam z pewnością nie byłby przychylny osobie, która do zdekapitowała. Zebrał miecz oraz medaliony i wyszedł z sali z powrotem na pustynię Hueco Mundo. Pora na powrót do jego leża. Musi zregenerować siły i na spokojnie przemyśleć następny krok.
- Skoro taki chcesz być pomocny, to powiedz mi jak mogę zdobyć duże ilości reiatsu. Potrzebuję więcej, jeśli mam spełnić swój cel. - Powiedział kiedy już biegł po białym piasku, oddalając się od białych drzwi.

Mistrzgry

- Oczywiście. - Odparł mężczyzna - Zamierzasz wyewoluować w Vasto Lorde. Co więcej, jesteś tego bardzo bliski. - Mówił jakby wiedział o nim wszystko - Mogę ci wskazać drogę do Innych Quincy, którzy znajdują się w Hueco Mundo. Jeśli ich pożresz, ich reiatsu może pozwolić ci na transformacje. - Mówił spokojnie, nie wydawałoby się, że go okłamuje. Co ważniejsze, Rodrigo nie odczuwał, jakby mężczyzna miał jakikolwiek wpływ na niego samego, na całe szczęście.

Marsus

- Dlaczego miałbyś dawać innych quincy na pożarcie pustemu? Oni też mają twoją umiejętność? Szukasz współlokatorów? - Zapytał kpiąco. Na pewno po czymś takim nie będzie mu ufał. W zasadzie nie powinien ufać też shinigami wcześniej. Może i się najadł do syta, ale złapał przez to niepotrzebny i niebezpieczny bagaż.

Kiedy dotarł dość blisko swojego leża, zanurkuje pod piasek. Wewnątrz niego czuł się najswobodniej. Cienka otoczka reiatsu zapewniała mu minimalne tarcie, dzięki czemu mógł zachować dużą prędkość i mobilność. Po jakimś czasie wyskoczył w jednym ze swoich tuneli, i udał się do centralnej komory swojego skarba. Było to jedyne miejsce w Hueco Mundo gdzie czuł się bezpiecznie. Nie mógł się doczekać aż doda tutaj swoje nowe skarby.

Mistrzgry

- A dlaczego ty pożerasz innych pustych? Inni Quincy nie mają dla mnie większej wartości. Wokół dzieje się całkiem sporo, Adjucasie. Sprawy, o których lepiej, żebyś nie wiedział. Lecz mnie to nie obchodzi. Interesuje mnie moje własne przetrwanie. - Odparł rzeczowo, kiedy Rodrigo znalazł się w swojej pieczarze - I nie. Inni Quincy posiadają inne umiejętności. Moja to ,,Ghost" . Mogę zamieszkiwać inne ciała, jeśli umrę. Więc opuszczę cię w momencie, kiedy znajdziemy odpowiedniego, nie-Hollowa Gospodarza. - Tu ponownie się uśmiechnął

Marsus

Rodrigo prychnął, umieszczając Zanpakutō obok poprzedniego, które zdobył lata temu. Położył obok dwa amulety quincy, poprawiając aby się lepiej prezentowały. Przeszedł potem na środek komnaty, obserwując jak teraz wygląda jego skarbiec.
- Zdajesz sobie sprawę z sytuacji, prawda? Jeszcze nie tak dawno temu pozbawiłem cię głowy, potem pojawiasz się w moim umyśle, związując swoje reiatsu z moim. Musisz przyznać że nie wygląda to jak sytuacja, w której jedna strona powinna pomagać drugiej, prawda? - Wyglądało na to że leże dobrze się prezentowało. Zadowolony, Rodrigo przeszedł na swoje leże, wykonane z masek pokonanych pustych. Ułożył się na nim, podwijając ogon.
- Jeśli jednak jesteś taki chętny do wydostania się, powiedz mi więcej o tych quincy. Jak wyglądają. Gdzie się teraz znajdują. Jak silni są i jakie są ich zdolności. A najważniejsze jak przemieszczają się do Hueco Mundo. Jak zregeneruję siły, to pomyślę czy przystać na twoją propozycję.

Mistrzgry

- Prawda. Ale zarówno ty, jak i ja chcielibyśmy się wywiązać z tej sytuacji. A musiałem udać się do ostatniej żywej istoty. - Wyjaśnił - Jesteś pustym, pożerasz dla potęgi. Nie spodziewałem się koordynacji twojej i Shinigami.
Chwilę siedział cicho, a następnie sam się odezwał - Dune Danjam ,,Fight" Wydaje się być dobrym dla ciebie wyborem. Mogę wskazać ci drogę do niego byś zdobył moc, w zamian za to, iż następna persona jaką spotkamy która będzie Quincy będzie należeć do mnie. Albo, jeśli wolisz, możemy wpierw udać się do tego QUincy, bym z ciebie wyszedł. Nie gwarantuje wtedy jednak, że przeżyjesz potyczkę.

Marsus

Rodrigo lekko zasyczał, poprawiając się na swoim leżu.
- Powiedz mi więc o zdolności tego Dune. Skoro ty potrafisz przetrwać po śmierci w cudzych ciałach, to co potrafi on?

Mistrzgry

- Potrafi walczyć. - Odchrząknął - Pozwól, że się wyrażę w odpowiedni sposób. Jego zdolność polega na tym, że potrafi zamknąć siebie i kogoś w duchowej arenie, gdzie walka będzie trwała aż do śmierci. Walczy na bliski dystans, więc arena jest niewielka. Szybko pozbawia życia swoich ofiar, jest szybki i bardzo dobrze obserwuje sytuacje. To może być dla ciebie ciężkie. - Tutaj odetchnął. - Ale jeśli go pożresz wierzę, że twoja ewolucja stanie się czymś osiągalnym. I prawdziwym.

Marsus

Niezbyt go ekscytowały te wieści. Sam nie rwał się nigdy za bardzo do walki, zwłaszcza przeciwko specjalistom. Zwykle wolał uderzać w słabe punkty. Unikanie i ataki z zaskoczenia przeciwko tym którzy walczą wręcz. Szybkie przejście na bliski dystans przeciwko tym, którzy walczyli na odległość i tak dalej.
- Czyli po prostu dobrze walczy, i nie pozwala przeciwnikowi uciec. A słabe strony? Z czym sobie zazwyczaj nie radzi? - Zapytał sięgając po jeden z medalionów i oglądając go sobie z różnych stron.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5 Następny
Strona 4 z 5