Kisatani #2 - Podróż

Siri

Jakby nie patrzeć, Puści byli smutnymi istotami. Zagubione dusze, które nie odesłane na czas do Soul Society lub złapane przez innych Pustych, wiecznie głodne szukały pokarmu. Jako Shinigami nie mogła pozwolić aby kolejny błąkał się po świecie żywych. Aktywowała więc znak swojego Shikai by cofnąć się do miejsca pod Pustym a potem wyskoczyła Shunpo w górę, chcąc go dosięgnąć i rozerwać mu maskę pazurami.

Mistrzgry

Pusty był lekko zaskoczony, kiedy shinigami zniknęła z jego pola widzenia. Już zaraz ta przeniosła się pod niego i użyła błyskroku, by dostać się do jego maski. Była szybka i nieprzewidywalna, toteż dotarła do jego maski sprawnie. Ten jednak nie dał za wygraną. Pazur co prawda wbił się w nią, ale pusty postanowił wykonać kontratak. Swoją przednią kończyną zamachnął się szybkim ruchem wbijając swój kolec prosto w prawą rękę kobiety, miotając się na prawo i lewo, by ta puściła.

Siri

Trafiona "tym czymś" Shinigami wyraźnie dała znać o swoim niezadowoleniu, delikatnie mówiąc. Słychać było wściekły krzyk bólu, a jej oczy zaszły czerwonym blaskiem widocznym pod czarną maską. Wyrwała swoje pazury z maski pustego i zamierzała ponownie skorzystać z Shunpo, by znaleźć się nad nim, odbić od uformowanego pod stopami reiatsu i spaść na Pustego z wysokości z rozpędem, celując swoim Zanpakuto w jego skrzydło i chcąc je rozerwać.

Mistrzgry

Część jego maski zostało naderwane, co spowodowało u niego ból w postaci głośnego krzyku i ogólnego niezadowolenia. Bestia napięła swoje mięśnie widząc, jak ta znika i od razu spojrzał się w górę. Ta zamierzała ciąć go po skrzydle nadwyrężając go. Bestia wraz z Kisatani zaczęła spadać na ziemię
- ŻaŁoSnE?!?!? - Krzyknął chcąc upaśc na ziemię na swoich kończynach, bez upadku na glebę. Jeszcze się trzymał, choć raczej sobie polada

Siri

Shinigami po trafieniu w skrzydło zamiast biernie spadać razem z Pustym, ponownie użyła zdolności swojego Shikai by znaleźć się bezpiecznie na ziemi, w miejscu znaku niedaleko samochodu, gdzie stanęła na drodze przeciwnikowi. Ciężko dysząc z bólu i trzymając się za przebite odnóżem ramię słuchała jak krople krwi cicho kapią na ziemię. Zaczęła recytować jedno z zaklęć Kido. - Stwórco. Masko z ciała i kości, stwórco wszystkiego, trzepocie skrzydeł, ty, co mienisz się człowiekiem! Prawdo i umiarze, wbij swoje pazury w mur niewinnych snów! Czar zniszczenia numer 33! Niebieski płomień upadku! - Po czym zamierzała błyskawicznie przenieść się tuż przed niego, przyłożyć dłoń do jego maski i wypalić zebraną energią prosto w nią, skoncentrowaną w niemałą eksplozję.

Mistrzgry

To była bardzo szybka akcja. Bestia upadała na ziemię podczas gdy Shinigami uzywała zaklęcia z pełną inkantacją. Przeniosła się prosto na jego maskę odpalając wszystko co ma.
Nastąpił silny wybuch i uderzenie, które trafiło bezpośrednio w łeb i wytwór zaryczał po raz ostatni.
Niestety, jego ostatnia akcja nie była ani trochę pocieszająca. Podczas wykonywania zaklęcia wbił się swoim długim ogonem w jej prawe biodro. Nie poczuła się zatruta, ale za to bardzo bolesna. Kolec zniknął wraz z pustym pozostawiając Ranną Kisatani na polu bitwy. Ta rana było nieco głęboka, zdecydowanie nie śmiertelna, ale na pewno nie pomagał fakt, że miała dwie rany w dwóch miejscach.

Siri

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko pod nosem gdy zobaczyła, że Pustego już nie ma. A potem dotarł do niej ból przebijający się przez kolejne fale adrenaliny w ciele. Zerknęła w dół, dotknęła swojego biodra i zobaczyła na dłoni krew... zakręciło się jej w głowie, jej Zanpakuto wróciło do pierwotnego stanu, a ona upadła cicho na ziemię, mdlejąc od obrażeń.

Mistrzgry

Kisatani upadła na ziemię ze zmęczenia. Co się działo przez ten czas? Kto wie?...
W każdym razie... obudziła się. Lekko obolała, ale żywa. To na pewno. Czuła wszelkie kończyny, choć zdecydowanie nie był to najlepszy stan w jakim się znajdowała. Co jednak było ciekawe... Nie czuła żadnych ran na sobie.
- Hej. W końcu się obudziłaś - Odpowiedział znajomy głos Quincy

- Widzisz? Bandaże na coś mi się jednak przydały. - Powiedział zadowolony patrząc się w górę. Był środek nocy, a niebo było czyste i gwieździste. Znajdowało się na jakimś polu, nieopodal drogi, w którym odbyła się walka
- Dzięki... Nie wiedziałem, że się coś dzieje cokolwiek. To był niczym trans. Walka z Adjucasem musiała być zdecydowanie trudna. Gdyby nie ty... Cóż. Raczej bym nie wrócił.

Siri

Shinigami jęknęła cicho, ale słyszalnie gdy się obudziła. Powoli otworzyła oczy i popatrzyła na niebo z obolałym wyrazem twarzy. Potem zerknęła na Quincy'ego i z trudem usiadła. - Była trudna... tym bardziej, że mam braki w edukacji jako Shinigami. - Wyznała wzdychając ciężko i przecierając twarz dłonią ostrożnie. - To... co robimy dalej?

Mistrzgry

- Szczerze? Ja bym poczekał chwilę, bo i tak średnio możesz się ruszać. A potem mozemy ruszać dalej, Kisatani. Nie widziałem, jak walczyłaś, ale może mógłbym ci jakoś pomóc? W końcu ty już dwa razy to zrobiłaś, a ja co?... No nic. Heh.
Westchnął cicho.
- Lubisz coś robić w wolnym czasie?

Siri

Kisatani, gdy już usiadła i była w pozycji "prawie nie boli", czyli optymalnej do odpoczynku o którym mówił mężczyzna, sięgnęła ręką do wewnętrznej kieszeni czarnej koszuli i wyciągnęła metalową papierośnicę. Z niej wydobyła skręta, papierośnicę schowała a potem z kieszeni szortów wysmyknęła zapalniczkę zippo. Skręt wpakowała w usta i odpaliła go zręcznie, zapalniczkę po chwili chowając na jej miejsce. - Lubię strugać figurki z drewna... i czasem potańczyć jak nikt nie patrzy. - Odpowiedziała cicho, po kilku buchach oferując skręta Quincy'emu.

Mistrzgry

Patrzył się, co kobieta tam robi w lekkim zawstydzeniu. Patrzył, co ona tam robi lekko zdziwiony ogarniajac się, jak tam powiedziała, co lubi robić
- Drewno i taniec?... Hmm.. Ciekawe połączenie - Powiedział przyjmując skręta - Dobrze ci idzie? I po co tańczyć, jak nikt nie patrzy? - spytał, ale raczej uprzejmym tonem - Lepiej to robić dla jakiejś publiki, albo dla kogoś komu warto. A czym rzeźbisz? Masz jakiś nożyk?
I tym sposobem zamemu próbował spróbować nowego doświadczenia jakim był skręt. Nie spytał się, jak się to robi, kończąc tym, że zachłysnął się nieco po jednym buchu i kaszląc na lewo i prawo
- Khe.. . Khe... Khe... Wybacz... Nigdy nie próbowałem.

Siri

- Mam nożyk. - Przytaknęła luźno i sięgnęła za plecy, gdzie na lędźwiach miała przy pasku pochewkę z małym myśliwskim nożykiem. Bardziej na grzyby niż do robienia krzywdy. Pokazała go facetowi, podając do ręki i jednocześnie odbierając skręta. Przy okazji lekko się śmiała widząc i słysząc jego reakcję. - Dziwny z Ciebie człowiek. Ale całkiem w porządku... i nie tańczę dla kogoś. Wstydzę się. To raczej takie... hobby. Więc nie wiem jak mi idzie, nikt nigdy nie oceniał. - I zaczęła sobie puffać skrętem robiąc z dymu kółeczka.

Mistrzgry

- Khe keh... Już myślałem, że skrobiesz swoimi ostrzami. Ale byłem głupi. - Odpowiedział, nadal czując palenie w gardle. Oddał jej oczywiście skręta spogladając się na nią - Jak wyzdrowiejesz ja mogę ocenić - Powiedział z dumą w głosie - Jestem pierwszym oceniaczem tańca pani Kisatani! -Krzyknął wręcz- I... Cóż. Poza panem Hachigenem... Raczej nie znam nikogo innego poza tobą. Ślepy traf tylko sprawił, że cię poznałem.

Siri

- Baka, nie wolno używać ostrzy samuraja na coś takiego... to hańba dla miecza. No, chyba, że lubi to robić. Zanpakuto mają swoje personifikacje i charaktery... ale swojego jeszcze nie poznałam osobiście. - Odpowiedziała przyglądając się drodze nieopodal i przejeżdżającym samochodom. - Wiesz, że dla ludzi siedzisz teraz sam na polu i krzyczysz głupoty, nie? - Uśmiechnęła się lekko, rozbawiona taką myślą i wizją.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 Następny
Strona 2 z 4